ORIGINAL_ARTICLE
بررسی اثر دوربینی، نزدیک بینی و آستیگماتیسم تجربی بر اندازه گیری دید رنگ توسط تست D-15
هدف: امروزه دید رنگ و اندازه گیری آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. نظر به اینکه عیوب انکساری می توانند اختلالاتی در اندازه گیری دید رنگ ایجاد کنند، برای بررسی ابعاد این تاثیر بر آن شدیم کهتاثیر عیب انکساری ایجاد شده تجربی توسط عدسیهای مثبت، منفی وسیلندر را بر روی اندازه گیری دید رنگ مورد مطالعه قرار دهیم. روش بررسی: از بین 100 نفر از بیماران مراجعه کننده به کلینیک بینایی سنجی 60 نفر با توجه به معیارهای خروجی (نداشتن مشکل ته چشمی، نداشتن سابقه خانوادگی کوررنگی، عدم استفاده از داروهای موثر بر چشم، نداشتن عیب انکسار بیشتر از 2 دیوپتر و... ) مورد معاینه قرار گرفتند. برای ایجاد هایپروپی از لنزهای مثبت 2 تا 14 دیوپتر و برای ایجاد میوپی از لنز های منفی 4 تا 18 دیوپتر و برای ایجاد آستیگمات از عدسی های سیلندر مثبت2 تا 10 دیوپتر، با استپ 2 دیوپتر استفاده گردید و برای اندازه گیری دید رنگ، تست D-15 استفاده شد. یافته ها : میانگین سنی افراد مورد مطالعه بین 15 تا 45 بود. با افزایش مقدار عدسی میانگین خطا در هر سه گروه افزایش می یابد (p=00/0). این افزایش برای مایوپی با عدسی های4+ تا 14+ به ترتیب 1/17، 3/13، 6/25، 9، 11/2 و 13 می باشد. در هایپروپی ایجاد شده این افزایش با عدسی های 8- تا 18- به ترتیب 1/88، 4/82، 7/88، 10/05، 11/77 و 13/27 می باشد و در مورد آستیگمات ایجاد شده این افزایش با عدسی های 4+ تا 10+ به ترتیب72/0، 2/75، 6/57 و 8/55 می باشد. بحث و نتیجه گیری: مایوپی 4 دیوپتر و بیشتر، آستیگمات 4 دیوپتر و بیشتر (در محور 45 درجه) و هایپروپ 8 دیوپتر و بیشتر باعث ایجاد خطا در چیدن مهره های رنگی تست D-15 می شود. لذا اصلاح عیوب انکساری با مقادیر ذکر شده قبل از اندازه گیری دید رنگ لازم و ضروری به نظر می رسد.
https://jpsr.mums.ac.ir/article_497_ce0e917df92b6563216cbd79790da476.pdf
2013-03-21
7
11
10.22038/jpsr.2013.497
عیوب انکساری
دید رنگ
تست دید رنگ D-15
هادی
استادی مقدم
ostadih@mums.ac.ir
1
عضو مرکز تحقیقات عیوب انکساری چشم، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
AUTHOR
فاطمه
شریفی
opf.sharifi@gmail.com
2
عضو مرکز تحقیقات عیوب انکساری چشم، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
LEAD_AUTHOR
عباس
عظیمی خراسانی
3
عضو مرکز تحقیقات عیوب انکساری چشم، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
AUTHOR
عباسعلی
یکتا
yektaa@mums.ac.ir
4
استاد گروه بینایی سنجی، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
AUTHOR
آرزو
صالح آبادی
5
اپتومتریست
AUTHOR
طیبه
قاسم زاده
6
اپتومتریست
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
مقایسه الگوی پاکیمتری OCT در افراد مشکوک به کراتوکونوس و افراد نرمال
هدف: مقایسه الگوی پاکیمتری OCT افراد مشکوک به قوز قرنیه و افراد نرمال روش بررسی: 32 چشم مشکوک به کراتوکونوس و 38 چشم سالم در محدوده سنی 20-30 سال انتخاب شدند. الگوی پاکیمتری آنان با دستگاه OCT ویزانته در نازکترین نقطه، تفاوت فوقانی تحتانی قرنیه (I-S)، تفاوت ضخامت تمپورال تحتانی و نازال فوقانی (IT-SN) و خروج و یا عدم خروج نازکترین محل قرنیه از منطقه 2-0 مرکزی با استفاده از نقشه خروجی استخراج گردید . یافته ها: در تمامی پارامترهای اندازه گیری شده تفاوت معنی داری (0/0001>p) در نتایج دو گروه مشاهده گردید. افراد مشکوک به کراتوکونوس، قرنیه نازک تر و تغییرات ضخامت بیشتری را نسبت به گروه نرمال نشان دادند. بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد می توان ازسیستم OCT سگمان قدامی جهت ارزیابی بیماران قبل از جراحی انکساری و یا اسکرینینگ قوز قرنیه در کنار دستگاههایی چون پنتاکم و ارب اسکن بهره برد.
https://jpsr.mums.ac.ir/article_495_f08c0550fc090915ab5cc07e1ca6f6c0.pdf
2013-03-21
12
16
10.22038/jpsr.2013.495
قوز قرنیه
OCT
پاکیمتری
مصطفی
محمدیان
1
دانشجوی کارشناسی ارشد- اپتومتریست- دانشگاه علوم پزشکی تهران
AUTHOR
ابراهیم
جعفر زاده پور
jafarzadehpour.e@iums.ac.ir
2
دانشیار - اپتومتریست دانشگاه علوم پزشکی تهران
LEAD_AUTHOR
علی
میرزاجانی
3
دانشیار - اپتومتریست دانشگاه علوم پزشکی تهران
AUTHOR
محمود
جباروند بهروز
4
استاد - چشم پزشک - دانشگاه علوم پزشکی تهران
AUTHOR
مهدی
خباز خوب
5
گروه اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی دید عمق و هترفوریا در دانشجویان علوم آزمایشگاهی مشهد درسال 1390
هدف: تعیین دید عمق و هتروفوریا در دانشجویان علوم آزمایشگاهی مشهد روش بررسی: در این مطالعه مقطعی از بین153 نفر دانشجویان علوم آزمایشگاهی دانشگاه علوم پزشکی مشهد تعداد 42 نفر بطور تصادفی برای این پژوهش انتخاب گردیدند. معاینات چشمی شامل تعیین عیب انکسار به روش ابجکتیو و سابجکتیو و بررسی هتروفوریا با استفاده از کاور تست و پریزم و اندازه گیری دید عمق با استفاده از تست TNO در فاصله 40 سانتی متری بود. سپس نتایج و داده ها با استفاده از نرم افزار spss ورژن 11/5 مورد آنالیز قرار گرفت. افراد با امبلیوپی و کاتارکت و سایر بیماریهای چشمی از مطالعه خارج شدند. یافته ها: میانگین دید عمق دانشجویان 766/129± 14/147(ثانیه بر قوس) بود. از این تعداد 14 نفر 33/3درصد به صورت تک چشمی و 28 نفر 66/7 درصد به صورت دو چشمی با میکروسکوپ کار می کردند. بین میانگین دید عمق و هتروفوریا و همچنین سایر موارد شامل، نحوه کار با میکروسکوپ،، نقطه نزدیک تقارب وجنسیت اختلاف معنی داری مشاهده نشد ( 0/05<p). بحث و نتیجه گیری: نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری بین میانگین دید عمق با هتروفوریا یا سایر فاکتورها وجود ندارد ولی به علت کار زیاد با میکروسکوپ اکثر دانشجویان علوم آزمایشگاهی دارای اختلالات دید دوچشمی ازجمله اگزوتروپی گهگاهی می باشند که این مسئله اهمیت پژوهش بیشتر در زمینه ی اختلالات دید دوچشمی درمیان دانشجویان علوم آزمایشگاهی را نشان می دهد.
https://jpsr.mums.ac.ir/article_503_47071c403f3e1bb855e78cccb77da994.pdf
2013-03-21
17
21
10.22038/jpsr.2013.503
دید عمق
هتروفوریا
تست دید عمق T.N.O
عباس
عظیمی خراسانی
1
دانشیار اپتومتری دانشگاه علوم پزشکی مشهد
AUTHOR
جواد
هرویان
heravianj@mums.ac.ir
2
استاد اپتومتری دانشگاه علوم پزشکی مشهد
AUTHOR
علی
عمادزاده
3
عضو هیئت علمی گروه پزشکی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
AUTHOR
ناهید
مسیح پور
4
کارشناس بینایی سنجی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
AUTHOR
مهرنوش
قتبری گله داری
5
کارشناس بینایی سنجی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
AUTHOR
فرشته
تاج دینی
6
کارشناس بینایی سنجی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
AUTHOR
منیره
محجوب
7
مربی هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان و کارشناس ارشد بینایی سنجی
AUTHOR
حسین
حسینی یزدی
S H Hosseini@gmail.com
8
کارشناس ارشد بینایی سنجی دانشگاه علوم پزشکی تهران
LEAD_AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
عفونت های مجاری ادراری بیمارستانی: عوامل ایجاد کننده، فاکتور های مستعد کننده و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در بیمارستان قائم مشهد
هدف: عفونت های اکتسابی مجرای ادراری با منشا بیمارستانی (NAUTIs)، عفونت های شایعی در محیط بیمارستانی هستند. به علت وسیع بودن طیف باکتریال عفونت های ادراری و شیوع مقاومت آنتی بیوتیکی بر آن شدیم تا عوامل انتشار، مقاومت آنتی بیوتیکی و فاکتور های خطر مرتبط با این عفونت را دربیمارستان قائم، مشهد از1389 تا سال 1391 بررسی بکنیم. روش بررسی: مطالعه حاضر در بازه زمانی 1389تا 1391 بر اساس جداسازی و شناسایی و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه-های ایجاد کننده عفونت های ادراری بیمارستانی صورت گرفت و اطلاعات بیمار از قبیل سن، جنسیت، علائم و نشانه های بیماری در چک لیست های معتبر جمع آوری گردید. یافته ها: بین 647 بیمار با عفونت بیمارستانی، درجه شیوع عفونت های ادراری بیمارستانی در طول این مدت، (102)، 17% بود. بیشترین میکرو ارگانیسم ایزوله شده گونه های کاندیدا 20% بودند و به دنبال آن اشریشیا کلی 16/3%، گونه های کلبسیلا 15/4%، انتروکوک و اسینتوباکتر 14/5% بود. در میان مقاومت آنتی بیوتیکی53/8% از ایزوله های اشریشیا کلی به آمپی سیلین و سفی پیم مقاوم بودند. 66/6% از ایزوله های اسینتوباکتر به سیپروفلوکساسین، سفتریاکسون و سفوتاکسیم مقاوم بودند. در این مطالعه بیمارانی که این فاکتورهای تهاجمی مانند کاتتر ادراری، کاتتر درون عروقی را در دراز مدت دریافت کرده بودند نسبت به عفونت بسیار حساس تر بودند. بحث و نتیجه گیری: در میان ایزوله ها تقریبا 46% مقاومت چنددارویی به 3 عامل یا بیشتر را داشتند. در این مطالعه آنتی- بیوتیک های موثر در درمان عفونت های ادراری، نیتروفورانتوئین و نوروفلوکساسین بودند.
https://jpsr.mums.ac.ir/article_504_b35eeb95745ccb7920c78d4f80885dda.pdf
2013-03-21
22
25
10.22038/jpsr.2013.504
عفونت های مجاری ادراری
مقاومت
عامل خطرزا
سمانه
ساعدی
1
دانشجوی کارشناسی ارشد میکروب شناسی پزشکی، گروه میکروب شناسی و ویروس شناسی بیمارستان قائم مشهد، دانشکده پزشکی
AUTHOR
آرزو
چاکرزهی
2
دانشجوی کارشناسی ارشد بیوشیمی بالینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه شهید صدوقی یزد
AUTHOR
نرجس
سلطانی
3
کارشناس علوم ازمایشگاهی بیمارستان قائم مشهد
AUTHOR
محبوبه
هنرمند
4
کارشناس پرستاری، کنترل عفونت بیمارستان قائم مشهد
AUTHOR
ملک تاج
یزدان پناه
5
کارشناس پرستاری، کنترل عفونت بیمارستان قائم مشهد
AUTHOR
کیارش
قزوینی
6
متخصص میکروب شناسی پزشکی، گروه میکروب شناسی و ویروس شناسی بیمارستان قائم مشهد
AUTHOR
هادی
صفدری
safdarih@mums.ac.ir
7
مربی، عضو هیئت علمی دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
LEAD_AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
روانسنجی فرمهای کوتاه مقیاس بارتل در سالمندان مقیم خانه سالمندان
هدف: ارزیابی مداوم سطح توانمندی سالمندان مقیم خانه سالمندان در انجام عملکرد روزمره ضروری است. به نظر می رسد یکی از ویژگیهای مهم ابزارهای مناسب، فرمهای کوتاه پرسشنامه می باشد. این مطالعه با هدف بررسی روایی و پایایی نسخه 3،4 و 5 سوالی مقیاس بارتل در سالمندان مقیم خانه سالمندان طراحی شده است. روش بررسی: پس از ترجمه ابزارها، نمونه ها به صورت سرشماری در مرکز سالمندان گلابچی کاشان در سال 1386 انتخاب شدند (n=100 ). داده ها بوسیله مشاهده و مصاحبه جمع آوری گردید. ضریب توافق بین افراد ارزیاب بررسی شد. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از شیوه ثبات داخلی تعیین گردید. جهت تعیین روایی ابزارها از شیوه روایی همزمان و مقایسه گروههای شناخته شده، استفاده شد. اطلاعات با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، ضریب همبستگی درون طبقه ای(ICC)، کاپا، آلفای کرونباخ و آزمون کروسکال والیس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: ضریب توافق بین افراد ارزیاب در ارتباط با هر یک از گویه ها در کلیه ابزارهای مورد بررسی در حد خوب گزارش شد (0/61 > کاپا)؛ ICC در ارتباط با کل هر یک از مقیاسها بیش از 0/9 بود. ضریب ثبات داخلی ابزارهای مورد نظر 0/93-0/83 محاسبه شد. روش همبستگی هر سوال با نمره کل نیز کلیه فرمهای کوتاه را پایا تشخیص داد. اعتبار همزمان آنها بانسخه فارسی OBI تایید ش (p<0/0001 , r=0/98 )؛ مقایسه گروههای شناخته شده نیز روایی ابزارها را مسجل ساخت (0/0001>p). بحث و نتیجه گیری: ترجمه فارسی فرمهای کوتاه 3،4و5 سوالی پرسشنامه بارتل جهت سنجش ناتوانی در عملکرد روزانه در سالمندان مقیم خانه سالمندان گلابچی کاشان ابزاری روا و پایا می باشند.
https://jpsr.mums.ac.ir/article_493_9cf47266ae8acfbd48bc309426f38f8e.pdf
2013-03-21
26
38
10.22038/jpsr.2013.493
پرسشنامه بارتل
اعتبار
پایایی
ناتوانی
سالمند
خانه سالمندان
زهرا
تقربی
1
کارشناس ارشد پرستاری و دانشجوی دکترای پرستاری تربیت مدرس، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی کاشان، گروه پرستاری مدیریت بهداشت
AUTHOR
خدیجه
شریفی
2
کارشناس ارشد پرستاری و دانشجوی دکترای پرستاری تربیت مدرس، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی کاشان، گروه پرستاری مدیریت بهداشت
AUTHOR
زهرا
سوکی
sooki812000@yahoo.com
3
کارشناس ارشد مامایی و دانشجوی دکترای بهداشت باروری، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی کاشان، گروه مامایی
LEAD_AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی تاثیر " حرکت درمانی بر اساس ایجاد محدودیت " بر تقارن پارامترهای زمانی- مکانی راه رفتن در بیماران همی پارزی
هدف: اختلالات تعادلی و راه رفتن از جمله عوارض حرکتی شایع به دنبال سکته مغزی می باشند. نتایج تحقیقات نشان می دهند که روشهای متداول فیزیوتراپی قادر نیستند بطور موثری این اختلالات را درمان نمایند، بنابراین لزوم انجام بررسیهای گسترده تر در مورد شناخت علل این عوارض و ارائه راهکارهای درمانی موثر ضروری به نظر می رسد. با توجه به نتایج موثر حرکت درمانی بر اساس ایجاد محدودیت در درمان اختلالات حرکتی اندام فوقانی بیماران همی پارزی، در این پژوهش هدف آن است که تاثیر "حرکت درمانی بر اساس ایجاد محدودیت" بر تقارن پارامترهای زمانی مکانی و سرعت راه رفتن در بیماران همی پارزی مورد بررسی قرار گیرد. روش بررسی: در این بررسی از نوع کارآزمایی بالینی شبه تجربی، (30 نفر) بیمار مبتلا به همی پارزی با دامنه سنی 60-40 سال شرکت نمودند. بیماران بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول به روش " حرکت درمانی براساس ایجاد محدودیت "و گروه دوم به روش حرکت درمانی انبوه، بمدت 3 هفته تحت درمان قرار گرفتند. ارزیابیهای آزمایشگاهی بیماران شامل اندازه گیری سرعت سیکل راه رفتن و تقارن پارامترهای زمانی- مکانی راه رفتن (تقارن طول گامها، تقارن زمانهای فاز ایستا و نوسانی و تقارن زمانی کلی) بودند که قبل و پس از دوره درمان ثبت و مورد مقایسه قرار گرفتند. به علاوه میزان عدم تقارن در تحمل وزن نیز از طریق صفحه نیروی دوگانه مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: سرعت سیکل راه رفتن در هر دو گروه افزایش نشان داد (0/01=p و0/03 = p). در گروه اول قرینگی طول قدمها افزایش معنی دار نشان داد (0/02 = p). ضمنا، غیر قرینگی زمانی فاز نوسانی و غیرقرینگی زمانی کلی کاهش معنی دار نشان دادند (0/01=p). در گروه دوم، تنها غیر قرینگی زمانی فاز نوسانی کاهش معنی دار نشان داد (0/02 = p). بحث و نتیجه گیری : فیزیوتراپی به روش " حرکت درمانی بر اساس ایجاد محدودیت " با غلبه بر پدیده یادگیری در عدم استفاده و با اصلاح نقص در ارسال پیامهای حسی به سمت مراکز کنترل کننده حرکت، قادرست به نحو موثرتری در بهبود تقارن پارامترهای زمانی- مکانی راه رفتن، عمل کند.
https://jpsr.mums.ac.ir/article_502_5c236747130cf6064b62743b86fe1bae.pdf
2013-03-21
39
48
10.22038/jpsr.2013.502
حرکت درمانی بر اساس ایجاد محدودیت
راه رفتن
پارامترهای زمانی- مکانی
همی پارزی
مانیا
شیخ
1
استادیار دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، دکتری تخصصی فیزیوتراپی
AUTHOR
فرید
بحرپیما
bahrpeyf@modares.ac.ir
2
استادیار دانشگاه تربیت مدرس، دکتری تخصصی فیزیوتراپی
LEAD_AUTHOR
اسماعیل
ابراهیمی
3
استاد دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتری تخصصی فیزیوتراپی
AUTHOR
بیژن
فروغ
4
دانشیار دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، طب فیزیکی و توانبخشی
AUTHOR
حسین اصغر
حسینی
Hosseiniha@mums.ac.ir
5
استادیار دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، دکتری تخصصی فیزیوتراپی
AUTHOR
محمد
راوری
6
مربی دانشگاه آزاد واحد علوم پزشکی مشهد، کارشناس ارشد مهندسی پزشکی
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
عوامل مستعدکننده سندرم تونل¬کارپ: یک مطالعه مورد-شاهدی
هدف: مطالعه حاضر که با هدف تعیین عوامل مستعدکننده سندرم تونل کارپ در زنان اردبیل انجام گرفت تلاشی در جهت پیشگیری از ابتلا به این بیماری شایع عصبی در زنان میباشد. روش بررسی: پژوهش حاضر، یک مطالعه مورد- شاهدی است که بر روی 132 زن مبتلا به سندرم تونل کارپ و 80 زن غیرمبتلای 60-18 سال مراجعه کننده به یکی از مراکز طب فیزیکی شهر اردبیل انجام گرفت. شرکت کنندگان در مطالعه تحت آزمونهای استاندارد هدایت عصبی رادیال و اولنار قرارگرفتند و سپس از یک پرسشنامه خودساخته که در برگیرنده عوامل خطرساز شایع سندرم تونل کارپ بود برای جمعآوری اطلاعات استفاده گردید. تحلیل دادهها با استفاده از آزمونهای تی و کایدو انجام شد. یافته ها: نتایج آزمون تی، اختلاف معنیدار آماری را بین دو گروه مورد و شاهد از نظر میانگین طول و پهنای مچ دست نشان داد (p=0.001). در بین عوامل هورمونی، بیماری دیابت در گروه بیمار، 3 برابر بیش از گروه شاهد بود. بهعلاوه، محاسبه ضریب شانس 2 در مورد مصرف داروهای خوراکی ضدبارداری نشان داد که این داروها نیز میتوانند از جمله عوامل خطرساز برای سندرم تونل کارپ باشند. همچنین براساس نتایج یافت شده، شستن لباس با دست (0/033 =p ) و استفاده از آب سرد (p=0/011) در گروه بیمار به طور معنی داری بیش از گروه شاهد بود. بحث و نتیجه گیری: خانه داری، سابقه مصرف قرصهای ضد بارداری خوراکی و دیابت میتوانند از عوامل مستعدکننده سندرم تونل کارپ باشند. ضمن اینکه عواملی همچون تعداد فرزندان، وزن، طول و پهنای مچ دست و استفاده از آب سرد برای شستشو نیز در افراد مبتلا بیشتر دیده شد. شناخت این عوامل، میتواند گام موثری در پیشگیری از این مشکل شایع در زنان باشد.
https://jpsr.mums.ac.ir/article_505_e8e25d8c2a5e7799e71c6e583d0725a6.pdf
2013-03-21
49
54
10.22038/jpsr.2013.505
سندرم تونل کارپ
عوامل مستعدکننده
شاخص¬های فیزیکی
زنان
معصومه
آقامحمدی کلخوران
1
دکتری پرستاری، استادیار و عضو هیات علمی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی اردبیل
AUTHOR
معصومه
رستم نژاد
m.rostamnegad@arums.ac.ir
2
کارشناس ارشد مامایی، عضو هیات علمی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی اردبیل
LEAD_AUTHOR
حبیب
افضلی فرد
3
متخصص طب فیزیکی، بیمارستان امام خمینی اردبیل
AUTHOR
ORIGINAL_ARTICLE
گزارش سه مورد پلی نوروپاتی در اعتیاد با بنزین
خلاصه: پلی نوروپاتی ناشی از استنشاق مزمن بنزین با پلی نوروپاتی به تدریج پیشرونده، متقارن، حسی حرکتی گزارش شده است ما گزارش اعتیاد استنشاقی به بنزین توسط سه برادر 12، 16، 18 ساله ( به ترتیب 5، 8 و 11 سال سابقه اعتیاد داشتند) که با نوروپاتی محیطی مراجعه کرده اند را بررسی کردیم. این وضعیت با تغییرات واضح و وسیع در الکترومیوگرافی و ارتفاع (آمپلی تود) پاسخ های حسی وحرکتی (بسته به شدت درگیری اعصاب) و کاهش نسبتاً مختصر سرعت هدایت عصبی و در محدوده تقریباً نرمال و تاخیر انتهایی (distal latency) مشخص شد، که این تغییرات ارتباط مستقیم با طول مدت اعتیاد به بنزین داشت و تغییرات در قسمت دیستال اندامهای تحتانی شدیدتر از اندامهای فوقانی بود. نوروپاتی به علت وجود اِن- هگزان و تترا اتیل سرب در بنزین نسبت داده شد. تلاش های آموزشی در مورد خطرات ناشی از اعتیاد استنشاقی به بنزین ضروری است.
https://jpsr.mums.ac.ir/article_506_d4cad8fcad69a66202e96af6d1122d6d.pdf
2013-03-21
55
62
10.22038/jpsr.2013.506
پلی نوروپاتی
اعتیاد استنشاقی به بنزین مزمن
الکترودیاگنوزیس
سرعت هدایت عصبی
الکترومیوگرافی
حسین
حسن آبادی
1
متخصص طب فیریکی و توانبخشی ، مرکز آموزشی ، پژوهشی و درمانی امام رضا(ع)، استادیار دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
AUTHOR
امین
اظهری
2
متخصص طب فیریکی و توانبخشی ، مرکز آموزشی ، پژوهشی و درمانی امام رضا(ع)، استادیار دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد
AUTHOR
حمید رضا
رحیمی
rahimihr891@mums.ac.ir
3
پزشک عمومی، دانشجوی دکترای تخصصی پزشکی مولکولی، گروه علوم و فنون نوین پزشکی دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد
LEAD_AUTHOR