مقایسه ویژگیهای آیرودینامیکی صدا در مبتلایان به اختلال صدای اسپاسمودیک و تنش عضله

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه گفتاردرمانی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران، تهران، ایران

2 استادیار گروه گفتاردرمانی، دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

3 دانشیار مرکز تحقیقات گوش و حلق و بینی. دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران

4 دانشیار گروه آمار زیستی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران، تهران، ایران

چکیده

هدف:
صداسازی یا تولید انرژی صوتی قابل شنیدن ناشی از فعالیتهای عضلانی و آیرودینامیکی است که بر بافت تارهای صوتی اثر می­ گذارد. هدف اصلی این پژوهش بررسی پارامترهای آیرودینامیکی در دو گروه اختلال صدای اسپاسمودیک و اختلال صدای ناشی از تنش عضله بود.
روش بررسی:
آزمودنیها شامل 30 فرد (10 نفر اختلال صدا از نوع اختلال صدا اسپاسمودیک، 10 نفر اختلال صدا از نوع اختلال صدا ناشی از تنش عضلانی و 10 نفر دارای صدای طبیعی) بودند. ظرفیت حیاتی هریک از آزمودنیها با استفاده از دستگاه اسپیرومتر ثبت شد و با کمک زمان نگه­دار حداکثر زمان آواسازی محاسبه شد. داده­ها با نرم­افزار SPSS 19  آنالیز شد.
یافته ­ها:
حداکثر زمان آواسازی در اختلال صدا ناشی از تنش عضله کمتر از دو گروه دیگر است و در گروه اختلال صدا اسپاسمودیک کمتر از گروه طبیعی بود،که تفاوت میانگینها بین سه گروه معنادار بود (0/001>p). ظرفیت حیاتی در گروه اختلال صدا ناشی از تنش عضله از دو گروه دیگر کمتر و در گروه اختلال صدا اسپاسمودیک و گروه طبیعی برابر بود، که تفاوت میانگین ها بین سه گروه معنادار بود (0/001>p). ضریب آواسازی در گروه اختلال صدا ناشی از تنش عضله بیشتر از گروه اختلال صدا اسپاسمودیک و در گروه اختلال صدا اسپاسمودیک بیشتر از گروه طبیعی بود و باز هم تفاوت میانگین ها بین سه گروه معنادار بود (0/001> p).
نتیجه گیری:
حداکثر زمان آواسازی بین سه گروه طبیعی، اختلال صدا اسپاسمودیک و اختلال صدا ناشی از تنش عضله تفاوت معنادار دارد. ظرفیت حیاتی در گروه طبیعی و اختلال صدا اسپاسمودیک تفاوت نداشت و در گروه اختلال صدا ناشی از تنش عضله متفاوت از دو گروه دیگر بود. به نظر می ­رسد کاهش ظرفیت حیاتی در این دسته از مبتلایان خود می­ تواند توجیهی برای بروز این نوع اختلال صدا باشد. نتایج نشان دادند که تغییرات در پارامترهای آیرودینامیکی علاوه بر تفکیک گروه طبیعی از گروه دارای اختلال صدا، وابسته به نوع اختلال نیز هست. این تفاوت­ها باید در روند ارزیابی و مداخلات درمانی مدنظر قرار گیرد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

مراجع

  1. Boone D, McFarlane S, Von Berg S. The Voice and Voice Therapy7th ed. Pearson Education, Boston, MA; 2005:142
  2.  Colton R, Casper J, Hirano M. Understanding voice problem. Edited by John P Butter, Baltimore, Williams and Wilkins 1990:1-9:45
  3.  Schwartz SR, Cohen SM, Dailey SH, Rosenfeld RM, Deutsch ES, Gillespie MB, et al. Clinical practice guideline: hoarseness (dysphonia). Otolaryngology-head and neck surgery 2009; 141(3): S1-S31.
  4.  Altman KW, Atkinson C, Lazarus C. Current and emerging concepts in muscle tension dysphonia: a 30-month review. Journal of Voice 2005; 19(2): 261-7.
  5.  Grillone GA, Chan T. Laryngeal dystonia. Otolaryngologic Clinics of North America 2006; 39(1): 87-100.
  6.  Dejonckere P, Crevier-Buchman L, Marie J, Moerman M, Remacle M, Woisard V. Implementation of the European Laryngological Society (ELS) basic protocol for assessing voice treatment effect. Revue de laryngologie-otologie-rhinologie 2002; 124(5): 279-83
  7.  Netsell R, Lotz W, Shaughnessy AL. Laryngeal aerodynamics associated with selected voice disorders. American journal of otolaryngology 1984; 5(6): 397-403.
  8.  Wuyts FL, Bodt MSD, Molenberghs G, Remacle M, Heylen L, Millet B, et al. The dysphonia severity index: an objective measure of vocal quality based on a multiparameter approach. Journal of Speech, Language and Hearing Research 2000; 43(3): 796.
  9.  Hirano M. Objective evaluation of the human voice: clinical aspects. Folia Phoniatrica et Logopaedica 1989; 41(2-3): 89-144.
  10.  Raes J, Clement P. Aerodynamic measurements of voice production. Acta oto-rhino-laryngologica Belgica 1995; 50(4): 293-8.
  11.  Maslan J, Leng X, Rees C, Blalock D, Butler SG. Maximum phonation time in healthy older adults. Journal of Voice 2011; 25(6): 709-13.
  12.  Speyer R, Bogaardt HC, Passos VL, Roodenburg NP, Zumach A, Heijnen MA, et al. Maximum phonation time: variability and reliability. Journal of Voice 2010; 24(3): 281-4.
  13.  Dejonckere P. Perceptual and laboratory assessment of dysphonia. Otolaryngologic Clinics of North America 2000; 33(4): 731-50.
  14.  Hirano M, Koike Y, Von Leden H. Maximum phonation time and air usage during phonation. Folia Phoniatrica et Logopaedica. 1968;20(4):185-201.
  15.  Dejonckere PH. Assessment of voice and respiratory function.  Surgery of larynx and trachea: Springer; 2010: 11-26.
  16.  Awan SN. The aging female voice: acoustic and respiratory data. Clinical linguistics & phonetics 2006; 20(2-3): 171-80.
  17. Iwata S, Von Leden H. Phonation quotient in patients with laryngeal diseases. Folia Phoniatrica et Logopaedica 1970; 22(2): 117-28.
  18.  Hillman RE, Holmberg EB, Perkell JS, Walsh M, Vaughan C. Objective Assessment of Vocal HyperfunctionAn Experimental Framework and Initial Results. Journal of Speech, Language, and Hearing Research 1989; 32(2): 373-92.
  19.  Dastolfo C, Gartner-Schmidt J, Yu L, Carnes O, Gillespie AI. Aerodynamic Outcomes of Four Common Voice Disorders: Moving Toward Disorder-Specific Assessment. Journal of Voice 2016; 30(3): 301-7.
  20.  Solomon NP, Helou LB, Makashay MJ, Stojadinovic A. Aerodynamic evaluation of the postthyroidectomy voice. Journal of Voice 2012; 26(4): 454-61.
  21. Zheng Y-Q, Zhang B-R, Su W-Y, Gong J, Yuan M-Q, Ding Y-L, et al. Laryngeal aerodynamic analysis in assisting with the diagnosis of muscle tension dysphonia. Journal of voice 2012; 6(2):177-81.

فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
دوره 6، شماره 4
دی 1396
صفحه 15-21

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار