دانشگاه علوم پزشکی مشهد
فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
2322-5238
2345-2730
7
2
2018
06
22
بررسی و مقایسه مشخصات جبهه موج چشمی در بیماران دارای کراتوکونوس دو طرفه همراه با خطوط وگت یکطرفه
7
17
FA
هادی
استادی مقدم
0000-0002-1210-2923
استاد گروه اپتومتری، دکترای تخصصی اپتومتری، مرکز تحقیقات عیوب انکساری، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
ostadih@mums.ac.ir
محمد رضا
صداقت
0000-0001-8493-6241
استاد گروه چشم پزشکی، فوق تخصص قرنیه، مرکز تحقیقات قرنیه، بیمارستان خاتم انبیا (ص)، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
mrs1343@yahoo.com
فرشاد
عسکری زاده
0000-0002-2719-3098
دکترای تخصصی اپتومتری، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
asgarifarshad@yahoo.com
ستار
رجبی
0000-0001-7874-4534
کارشناس ارشد اپتومتری، مرکز تحقیقات عیوب انکساری چشم، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
sattar.rajabi@yahoo.com
فروزان
ناروئی نوری
مربی گروه اپتومتری، کارشناس ارشد اپتومتری، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران
f.narooie.opt@gmail.com
طاهره
رخشان دادی
مربی گروه اپتومتری، کارشناس ارشد اپتومتری، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان، زاهدان، ایران
t.rakhshandadi89@gmail.com
10.22038/jpsr.2018.25223.1674
هدف:<br /> هدف از مطالعه حاضر، بررسی و مقایسه مشخصات جبهه موج چشمی در بیماران دارای کراتوکونوس دو طرفه همراه با خطوط وگت یکطرفه می باشد.<br /> روش بررسی:<br /> در این مطالعه آینده نگر مقطعی، 50 بیمار 20 تا 38 ساله مبتلا به کراتوکونوس دوطرفه همراه با خطوط وگت یکطرفه، وارد مطالعه شدند. همه بیماران تحت معاینات کامل چشمی از قبیل اندازه گیری حدت بینایی دور اصلاح شده و اصلاح نشده تک چشمی، سایکلو رفرکشن (تبدیل شده به اجزا وکتور)، اسلیت لمپی، توموگرافی مبتنی بر شمفلاگ (Pentacam HR, Oculus, Germany) و توپوگرافی مبتنی بر دیسک پلاسیدو (TMS-4, Tomey, Erlangen, Germany)، قرار گرفتند. پس از گشاد کردن مردمک، جبهه موج چشمی به وسیله (Tracey Technologies, Houston, Tx) iTrace اندازه گیری شد. جهت مقایسه پارامترهای اندازه گیری شده میان چشم های کراتوکونوسی دارای خطوط وگت و فاقد خطوط، از آزمون رتبه های علامت دار ویلکاکسون استفاده گردید. مقدار 0/05p<، سطح معنی داری آزمون ها در نظر گرفته شد.<br /> یافته ها:<br /> 50 بیمار با میانگین سنی5/46±27/43، مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج این مطالعه نشان دادند که به جز پارامتر J45 (0/58=p)، سایر پارامترهای حدت بینایی دور تصحیح شده و تصحیح نشده، اسفر، سیلندر، معادل اسفر و J0، بین دو گروه، تفاوت معنی داری داشتند (0/05>p). همچنین، برای برخی پارامترهای اندازه گیری شده توسط دستگاه iTrace، شامل مجموع جذر میانگین مربعات ، مجموع جذر میانگین مربعات رده پایین، جذر میانگین مربعات دفوکوس، جذر میانگین مربعات آستیگماتیسم، مجموع جذر میانگین مربعات رده بالا، جذر میانگین مربعات کما، جذر میانگین مربعات اسفریکال و جذر میانگین مربعات تریفویل به جز جذر میانگین مربعات آستیگماتیسم ثانویه (0/054=p)، میان دو گروه تفاوت قابل ملاحظه آماری وجود داشت (0/05>p).<br /> نتیجه گیری:<br /> اندازه گیری های iTrace برای جبهه موج نشان داد که اکثر ابیراهی های رده بالا و پایین، در چشم های کراتوکونوسی دارای خطوط وگت در مقایسه با چشم های فاقد این خطوط بیشتر می باشند. نتایج این مطالعه می تواند در ارزیابی و درمان بیماران کراتوکونوس دارای خطوط وگت، مد نظر قرار گیرد.<br /> هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی و مقایسه مشخصات جبهه موج چشمی در بیماران دارای کراتوکونوس دو طرفه همراه با خطوط وگت یکطرفه می باشد.<br /> روش بررسی: در این مطالعه آینده نگر مقطعی، 50 بیمار 20 تا 38 ساله مبتلا به کراتوکونوس دوطرفه همراه با خطوط وگت یکطرفه، وارد مطالعه شدند. همه بیماران تحت معاینات کامل چشمی از قبیل اندازه گیری حدت بینایی دور اصلاح شده و اصلاح نشده تک چشمی، سایکلو رفرکشن (تبدیل شده به اجزا وکتور)، اسلیت لمپی، توموگرافی مبتنی بر شمفلاگ (Pentacam HR, Oculus, Germany) و توپوگرافی مبتنی بر دیسک پلاسیدو (TMS-4, Tomey, Erlangen, Germany)، قرار گرفتند. پس از گشاد کردن مردمک، جبهه موج چشمی به وسیله (Tracey Technologies, Houston, Tx) iTrace اندازه گیری شد. جهت مقایسه پارامترهای اندازه گیری شده میان چشم های کراتوکونوسی دارای خطوط وگت و فاقد خطوط، از آزمون رتبه های علامت دار ویلکاکسون استفاده گردید. مقدار 05/0P <، سطح معنی داری آزمون ها در نظر گرفته شد.<br /> یافته ها: 50 بیمار با میانگین سنی±انحراف معیار 46/5±43/27، مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج ما نشان داد که به جز پارامتر J45 (مقدارP=58/0)، سایر پارامترهای حدت بینایی دور تصحیح شده و تصحیح نشده، اسفر، سیلندر، معادل اسفر و J0، بین دو گروه، تفاوت معنی داری داشتند (همه مقادیر P کمتر از 05/0). همچنین، برای برخی پارامترهای اندازه گیری شده توسط دستگاه iTrace، شامل مجموع جذر میانگین مربعات ، مجموع جذر میانگین مربعات رده پایین، جذر میانگین مربعات دفوکوس، جذر میانگین مربعات آستیگماتیسم، مجموع جذر میانگین مربعات رده بالا، جذر میانگین مربعات کما، جذر میانگین مربعات اسفریکال و جذر میانگین مربعات تریفویل به جز جذر میانگین مربعات آستیگماتیسم ثانویه (054/0 = P)، میان دو گروه تفاوت قابل ملاحظه آماری وجود داشت (همه، 05/0> P). <br /> نتیجه گیری: اندازه گیری های iTrace برای جبهه موج نشان داد که اکثر ابیراهی های رده بالا و پایین، در چشم های کراتوکونوسی دارای خطوط وگت در مقایسه با چشم های فاقد این خطوط بیشتر می باشند. نتایج این مطالعه می تواند در ارزیابی و درمان بیماران کراتوکونوس دارای خطوط وگت، مد نظر قرار گیرد.
قرنیه,کراتوکونوس,خطوط وگت,ابیراهی های رده بالا,ابیراهی های رده پایین,جبهه موج چشمی
https://jpsr.mums.ac.ir/article_10805.html
https://jpsr.mums.ac.ir/article_10805_618607045fa7433ab18f58ca2cb1ce22.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
2322-5238
2345-2730
7
2
2018
06
22
تاثیر سرعت راهرفتن بر همآهنگی بینسگمانی در سالمندان با و بدون سابقه زمینخوردن
18
29
FA
تبسم
قنواتی
0000-0001-7644-6779
استادیار گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
tbsm.gh@gmail.com
محمد
مهرآور
0000-0001-8834-6521
کارشناس ارشد، مربی مرکز تحقیقات توانبخشی عضلانی – اسکلتی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
mohammad.mehravar@gmail.com
نورالدین
کریمی
استادیار گروه فیزیوتراپی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران
noreddinkarimi@yahoo.com
مهیار
صلواتی
استاد گروه فیزیوتراپی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران
mahyarsalavati@gmail.com
حسین
نگهبان سیوکی
0000-0001-8387-1781
استاد گروه فیزیوتراپی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
honegahban@yahoo.com
10.22038/jpsr.2018.20210.1523
هدف:<br /> کسب دانش درباره همآهنگی بینسگمانی حین شرایط چالشبرانگیز راهرفتن، میتواند نگاه ما نسبت به چگونگی سازگاری سیستم عصبی مرکزی در کنترل راهرفتن انسان را عمیقتر نماید. این امر در جامعه رو به فزونی سالمندان که در معرض زمین خوردن های متعدد حین راه رفتن هستند، اهمیت ویژهای مییابد. لذا، هدف از این مطالعه بررسی تاثیر سرعت راهرفتن بر تغییرپذیری و دینامیک فاز همآهنگی دروناندامی در سالمندان با و بدون سابقهی زمینخوردن بود.<br /> روش بررسی:<br /> 20 سالمند با سابقهی زمینخوردن و 12 سالمند بدون سابقهی زمینخوردن در این مطالعه مورد-شاهدی شرکت کردند. از ایشان خواسته شد که 3 تکلیف راهرفتن بر روی تردمیل شامل راهرفتن با سرعتهای کند، دلخواه و تند را انجام دهند. مقادیر فاز انحراف (Deviation Phases; DP) و میانگین مطلق فاز نسبی (Mean Absolute Relative Phase; MARP)) که بهترتیب بیانگر تغییرپذیری و دینامیک فاز همآهنگی دروناندامی بودند برای هر یک از این شرایط محاسبه گردید.<br /> یافته ها:<br /> نتایج نشان دادند که اثر اصلی سرعت راهرفتن بر (DP) همآهنگی بینسگمانهای لگن-ران، ران-ساق و ساق-پا معنیدار بود. مقادیر (DP) در راهرفتن آهسته بهطور معنیداری بیشتر از راهرفتن با سرعتهای دلخواه و کند بود (0/01>p). همچنین اثر سرعت بر (MARP) همآهنگی نیز در تمامی سگمانهای مذکور معنیدار بوده و مقادیر آن برای روابط بینسگمانی ساق-پا و ران-ساق در سرعت کند به طور قابل ملاحظهای بیشتر از سرعت تند راهرفتن بود (p<0/05).<br /> نتیجه گیری:<br /> مطالعهی ما نشان داد که سابقه زمینخوردن و افزایش سرعت راهرفتن، تغییرپذیری همآهنگی بینسگمانی را کاهش میدهند. به علاوه سابقه زمینخوردن و راهرفتن سریع، دینامیک همآهنگی را بهسمت همفازتر شدن سوق میدهند که گمان میشود سازوکاری برای کاهش تلاش کنترلی توسط سیستم کنترلگر باشد.
سرعت راهرفتن,همآهنگی بینسگمانی,سالمندی,زمینخوردن,فاز نسبی پیوسته
https://jpsr.mums.ac.ir/article_10808.html
https://jpsr.mums.ac.ir/article_10808_87b604213aff868c463b22329ff0b41d.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
2322-5238
2345-2730
7
2
2018
06
22
بررسی ساختار سازه ای واکه های زبان آذری در بزرگسالان آذری زبان 18 تا 24 ساله
30
36
FA
سیده سمانه
میراحدی
0000-0002-9984-8129
دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه گفتاردرمانی، دانشکدهی توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
s.mirahadi@yahoo.com
بنفشه
منصوری
0000-0002-2843-9926
دانشجوی دکتری، گروه گفتاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
slp.banafshe@gmail.com
سید ابوالفضل
تهی دست
مرکز تحقیقات توانبخشی عصبی عضلانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران
کوثر
رشتبری
کارشناس گروه گفتاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
الهه
پناهقلی
کارشناس گروه گفتاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
عارف
تقی پور
کارشناس گروه گفتاردرمانی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
10.22038/jpsr.2018.23491.1618
هدف:<br /> ساختار سازهای مهمترین ویژگی آکوستیکی واکهها است وچون واکه مرکز اصلی هجاست، بنابراین بررسی سازهها در واکه ها دارای اهمیت زیادی میباشد. بنابراین، هدف از این پژوهش بررسی ساختار سازهای (3 سازهی اول) در 9 واکهی آذری در بزرگسالان آذری زبان میباشد.<br /> روش بررسی:<br /> مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی و توصیفی-تحلیلی بود. شرکت کنندگان در این مطالعه50 نفر (25مرد-25زن) از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز در فاصلهی سنی 24-18 سال بودند. فرکانس پایه ی واکه های /i/ و /a/ و فرمنت اول، دوم و سوم 9 واکه ی آذری توسط نرم افزار پرت (Praat)، ضبط و تحلیل شد. تجزیه و تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار SPSS انجام پذیرفت. در صورت برخوردار بودن داده ها از توزیع طبیعی از آزمون tمستقل و در صورت برخوردار نبودن داده ها از توزیع طبیعی از آزمون من ویتنی (Mann-Whitney) استفاده شد.<br /> یافته ها:<br /> فرکانس پایهی واکهی /a/و /i/ در زنان، به طور معناداری بالاتر از مردان است. واکهی /æ/ و /i/در در هر دو جنس، به ترتیب، دارای بیشترین و کمترین(F<sub>1</sub>) First Formant Frequency هستند. بیشترین Second Formant Frequency (F<sub>2</sub>) در هر دو جنس /i/ و کمترین F<sub>2 </sub>در مردان /æ/ و در زنان /o/می باشد. همچنین، در هر دو جنس بیشترین (F<sub>3</sub>) third Formant Frequency واکهی /i/ و کمترین، واکهی/Ø/ می باشد.<br /> نتیجه گیری:<br /> واکه ی /æ/ و /i/ در هر دو جنس به ترتیب، بازترین و بستهترین واکه ها هستند. واکه/i/ در هر دو جنس و واکه ی /æ/ در مردان و /o/ در زنان به ترتیب پیشینترین و پسینترین واکه ها هستند. گردترین واکه ی آذری /Ø/ و گسترده ترین آنها واکهی /i/ می باشد.
واکه,زبان آذری,فرکانس پایه,سازه
https://jpsr.mums.ac.ir/article_10811.html
https://jpsr.mums.ac.ir/article_10811_89432a5db8238e3de3ec3bc42722065d.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
2322-5238
2345-2730
7
2
2018
06
22
مقایسه دید رنگ بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس
37
42
FA
الهام
محمدی
0000-0003-3265-153X
کارشناس ارشد اپتومتری، گروه اپتومتری، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
elmammohamadi254@gmail.com
ملاحت
اکبرفهیمی
دکترای تخصصی، گروه کاردرمانی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
malahatfahimi@gmail.com
سید مسعود
نبوی
دکترای تخصصی، گروه پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شاهد، تهران، ایران
seyedmassoodnabavi@gmail.com
ابراهیم
جعفرزاده پور
0000-0002-4451-800X
استاد گروه اپتومتری، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران ، ایران
jafarzadehpour.e@iums.ac.ir
عباسعلی
یکتا
استاد گروه اپتومتری، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
yektaa@mams.ac.ir
مهدی
خبازخوب
0000-0003-0801-8793
مرکز تحقیقات اپیدمیولوژیک بیماریهای چشم نور، بیمارستان چشم پزشکی نور، تهران، ایران
khabazkhoob@yahoo.com
10.22038/jpsr.2018.13457.1281
هدف: <br /> مطالعه حاضر با هدف ارزیابی کمی دید رنگ بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس Multiple Sclerosis(MS)نوع عود و فروکش با و بدون علائم بینایی با استفاده از تست D15 انجام گرفت.<br /> روش بررسی:<br /> در این مطالعه 100 چشم از 50 بیمار مبتلا به MS (30 بیمار دارای علائم بینایی و 20 بیمار بدون علائم بینایی) و 50 چشم از 25 فرد نرمال به عنوان گروه مقایسه با محدوده سنی 40- 18سال مورد ارزیابی قرار گرفت. در تقسیم بندی چشمها در 4 گروه شامل چشم آسیب دیده بیمار با علائم بینایی یکطرفه (گروه 1)، چشم سالم بیمار با علائم بینایی یکطرفه (گروه 2)، چشم بیمار MS بدون علائم بینایی (گروه 3) و چشم فرد گروه مقایسه (گروه 4) قرار گرفتند. حدت بینایی بیماران با استفاده از چارت اسنلن اندازه گیری شد. ارزیابی دید رنگ با استفاده از تست Farnsworth D-15 انجام گرفت و نتایج آن بر اساس معیار CCI (color confusion index) به صورت کمی ثبت شد.<br /> یافتهها:<br /> میانگین امتیازCCI دید رنگ در گروه اول 17/69±19/131، در گروه دوم 39/13±126/15، در گروه سوم 62/03±123/10 و در گروه چهارم 00/00±117/0 بود که در مقایسه هرسه گروه با گروه مقایسه اختلاف معنیداری مشاهده شد. (به ترتیب: 0/0001˂p=0/01،p<0/0001،p). بین گروه اول و دوم ارتباط معنیداری مشاهده نشد (149/0=p). ارتباط گروه دوم و سوم نیز معنیدار نبود (393/0=p). در مقایسه گروه اول و سوم ارتباط معنیداری مشاهده شد (0/01=p)<br /> نتیجهگیری: <br /> اختلال دید رنگ در هر دو گروه از بیماران با و بدون علائم بینایی وجود دارد اما از لحاظ شدت آسیب متفاوت هستند. ارزیابی کمی این تست و تعیین تغییرات دید رنگ در معاینات متوالی میتواند اطلاعات مفیدی در بررسی سیر بیماری برای معاینه کننده فراهم میکند و یک معیار کلینیکی مناسب در شناسایی نقایص تحت کلینیکی در کنار سایر روشهای تشخیصی در بیماران مبتلا به MS میباشد.
مالتیپل اسکلروزیس,دید رنگ,تست D15,معیار CCI
https://jpsr.mums.ac.ir/article_10806.html
https://jpsr.mums.ac.ir/article_10806_de9342438c4a1da3b7aab6c8201998b7.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
2322-5238
2345-2730
7
2
2018
06
22
مقایسه ی تاثیر دوپروتکل تمرینی بر تعادل و ترس از افتادن زنان مبتلا به استئوآرتریت زانو
43
54
FA
پروین
زارعی
0000-0003-0067-6986
کارشناسی ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
parvin.zarei65@yahoo.com
نادر
رهنما
0000-0002-0443-4303
استاد گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی ، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان ایران
rahnamanader@yahoo.com
10.22038/jpsr.2018.19866.1496
هدف:<br /> استئوآرتریت زانو از جمله شایع ترین اختلالات عضلانی اسکلتی است که باعث تخریب مفصل و متعاقب آن نقص حس عمقی، کاهش تعادل و زمین خوردن می شود. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تمرینات ثبات مرکزی بر استئوآرتریت زانو بود. <br /> روش بررسی:<br /> مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون میباشد که تعداد 25 زن مبتلا به بیماری استئوآرتریت زانو به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه تجربی تقسیم شدند. بیماران به مدت 8 هفته، هفتهای 3 جلسه به انجام تمرینات پرداختند. در ابتدا و انتهای تحقیق، تعادل ایستا، تعادل پویا و ترس از افتادن بیماران، به ترتیب بوسیلهی آزمون ایستادن روی یک پا، آزمون تعادل وای (Y) و پرسشنامه ی ترس از افتادن (FES-I) ارزیابی شدند. جهت تجزیه و تحلیل دادههای آماری از آمار توصیفی، آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر نوع دو در سطح معنیداری 5 درصد استفاده شد.<br /> یافته ها:<br /> افزایش معنیداری در تعادل ایستا و پویا در گروه تجربی1 و گروه تجربی 2 مشاهده شد (0/001p<). در مجموع در نمره های تعادل ایستا و پویا بین گروه ها تفاوت معنیداری مشاهده نشد (0/05p>). در نمره ترس از افتادن در گروه تجربی 1 و گروه تجربی 2 تفاوت معنیداری یافت شد (0/001p<). در مجموع در مورد ترس از افتادن بین گروه ها تفاوت معنیداری مشاهده نشد (0/05p>).<br /> نتیجهگیری:<br /> از یافته های تحقیق حاضر میتوان نتیجه گرفت که اضافه شدن تمرینات ثبات مرکزی به تمرینات قدرتی و تعادلی که تنها بر مفصل زانو تمرکز داشته است، میتواند بر بهبود تعادل و کاهش خطر افتادن بیماران مبتلا به استئوآرتریت موثر باشد.
استئوآرتریت زانو,زانو,ثبات مرکزی,تعادل,حرکت درمانی
https://jpsr.mums.ac.ir/article_10807.html
https://jpsr.mums.ac.ir/article_10807_c6c459b1cbafd7e893186e52fcf90ecf.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
2322-5238
2345-2730
7
2
2018
06
22
شیوع عیوب انکساری چشم در کودکان 6 الی7 سال شهرستان فسا
55
63
FA
عسگر
دوستدار
0000-0002-7370-5437
مربی و مدیر گروه اپتومتری، دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
asgar_doostdar@yahoo.com
یاسر
گلستانی
0000-0001-6543-5089
کارشناس ارشد اپتومتری، دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
golestani.yaser@gmail.com
محمد
کمالی
0000-0002-4261-7362
دانشیار گروه فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
kamali@mkamali.com
مهدی
خبازخوب
0000-0003-0801-8793
دکترای تخصصی اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات چشم پزشکی نور، بیمارستان چشم پزشکی نور، تهران، ایران
khabazkhoob@yahoo.com
مهرداد
اسمعیلی
کارشناس ارشد اپتومتری، دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
omm.esmaili@gmail.com
10.22038/jpsr.2018.20385.1517
هدف: <br /> عیوب انکساری چهارمین علت نابینایی را در جهان تشکیل می دهند و در صورت عدم تشخیص و یا عدم اصلاح می توانند کودک را در معرض تنبلی چشم و حتی نابینایی قرار دهند. برای پیشگیری و شناسایی عیوب انکساری به اطلاعات اپیدمیولوژیک از این عیوب نیاز می باشد. با توجه به اینکه در زمینه تعیین شیوع عیوب انکساری در کودکان استان فارس تحقیقات کمی انجام شده بود, این مطالعه با هدف تعیین شیوع عیوب انکساری و آنیزومتروپی کودکان 6الی7 ساله شهرستان فسا انجام گردید. <br />روش بررسی:<br /> در این مطالعه که از نوع مقطعی بوده برای نمونه گیری از روش تصادفی طبقه ای خوشه ای دو مرحله ای استفاده گردید و 633 کودک آماده ورود به مدرسه انتخاب شدند. 601 کودک به کلینیک مراجعه نمودند و از این تعداد 596 کودک مورد معاینه قرار گرفتند و نتایج cycloplegic refraction آن ها جهت تجزیه و تحلیل آماری در پرونده ثبت گردید.<br />یافته ها:<br /> در این مطالعه میزان شیوع نزدیک بینی، دوربینی، آستیگماتیسم و آنیزومتروپی به ترتیب 6/54%<span style="font-family: 'Times New Roman', serif;">،</span> 10/57%، 32/55%، 3/02% بود. همچنین میزان شیوع انواع آستیگماتیسم موافق قاعده 24/16% ، مخالف قاعده 7/21% و مایل 1/17% گزارش شد. میزان شیوع عیوب انکساری در پسران و دختران به ترتیب<strong>: </strong>نزدیک بینی 8/01% و 5/17%، دوربینی 10/1% و 11 % آستیگماتیسم 31/35% و 33/65%، آنیزومتروپی 2/78% و 3/23% بود. با توجه به تحلیل های انجام شده بوسیله آزمون کای دو در جداول توافقی تفاوت معنی داری بین عیوب انکساری و آنیزومتروپی در پسران و دختران دیده نشد. میزان شیوع آستیگماتیسم موافق قاعده، مخالف قاعده و مایل در پسران و دختران به ترتیب ( 27/17%و 21/35%)، (2/78 % و 11/32%) ،(1/39% و 0/97%) گزارش شد. با توجه به آزمون کای دو در جداول توافقی شیوع آستیگماتیسم مخالف قاعده در دختران به طور معنی داری بیشتر از پسران بود (p<0/001).<br />نتیجه گیری: <br /> با توجه به نتایج این مطالعه، آستیگماتیسم شایع ترین عیب انکساری در کودکان آماده ورود به مدرسه شهرستان فسا بود. در مقایسه با سایر مطالعات شیوع دوربینی تقریبا مقدار متوسطی داشت، اما نزدیک بینی نسبتا بالا بود. آنیزومتروپی نیز در این کودکان مشکل چندان شایعی نبود.بنابرابن با توجه به شیوع بالای آسنیگماتیسم و نزدیک بینی در این مطالعه پیشنهاد می شود مطالعات دیگری در کودکان آماده ورود به مدرسه در استان فارس انجام گردد.
عیوب انکساری,کودکان,شیوع,فسا
https://jpsr.mums.ac.ir/article_10814.html
https://jpsr.mums.ac.ir/article_10814_98418a91bda99fe231f163c61fb5170e.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
2322-5238
2345-2730
7
2
2018
06
22
تاثیر تمرینات پیلاتس بر قدرت و کیفیت زندگی بیماران قلبی پس از عمل بای پس شریان کرونر
64
73
FA
نسترن
ارشادی فارسانی
0000-0002-8525-5533
کارشناس ارشد آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
ershadinastaran@yahoo.com
نادر
رهنما
0000-0002-0443-4303
استاد گروه آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
rahnamanader@yahoo.com
معصومه
صادقی
استاد، مرکز تحقیقات بازتوانی قلب، پژوهشکده قلب و عروق اصفهان، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران
sadeghimasoumeh@gmail.com
10.22038/jpsr.2018.20656.1538
هدف:<br /> جراحی پیوند عروق کرونر مشکلات فیزیکی و روانی بسیاری با خود به همراه دارد. یکی از اهداف برنامه های توانبخشی قلبی در این بیماران بهبود فاکتورهای جسمانی مرتبط با سلامت و ارتقاء کیفیت زندگی آن ها است، لذا هدف از مطالعه حاضر، تعیین تاثیر هشت هفته تمرینات پیلاتس بر قدرت و کیفیت زندگی زنان بیمار قلبی پس از عمل بای پس شریان کرونر بود.<br /> روش بررسی:<br /> در این مطالعه ۲۲ زن بیمار قلبی که عمل بای پس عروق کرونر بر روی آن ها انجام شده بود به طور در دسترس و هدفمند انتخاب و به طور تصادفی و برابر به دو گروه تجربی (سن ۸/۸ ± 60/4 سال، قد ۶ ± 157/5 سانتی متر، وزن ۱۳ ± 77/5 کیلوگرم) و کنترل (سن 8/1 ± 62/8 سال، قد ۳ ± 154/4 سانتیمتر، وزن 9/5 ± 77/4 کیلوگرم) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه یک ساعت به انجام تمرینات پیلاتس پرداختند، اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ورزشی دریافت نکردند. قدرت چنگ زدن دست تمامی بیماران با دینامومتر دستی و کیفیت زندگی آن ها با پرسشنامه MacNew قبل و بعد از اجرای تمرینات پیلاتس اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند (p<0.05).<br /> یافته ها:<br /> قدرت بیماران گروه تجربی بعد از انجام هشت هفته تمرینات پیلاتس به طور معناداری افزایش یافت (p<0.05)، قدرت در پیش آزمون kg 14/9در مقابل kg 20/2 در پس آزمون)، اما در گروه کنترل بین پیش آزمون (kg17/1) و پس آزمون (kg16/8) تغییرات معناداری مشاهده نشد (p<0.05). در مجموع تفاوت معناداری بین قدرت بیماران گروه تجربی و کنترل مشاهده شد (p<0.05). همچنین کیفیت زندگی بیماران گروه تجربی بعد از انجام هشت هفته تمرینات پیلاتس به طور معناداری بهبود یافت (p<0.05، نمره 4/3 در پیش آزمون در مقابل نمره 5/3 در پس آزمون)، اما در گروه کنترل بین پیش آزمون (4/5) و پس آزمون (4/5) تغیرات معناداری مشاهده نشد (p<0.05). بطور کلی تفاوت معناداری بین کیفیت زندگی بیماران گروه تجربی و کنترل مشاهده شد (p<0.05).<br /> نتیجه گیری:<br /> از یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت که تمرینات پیلاتس باعث بهبود قدرت و ارتقاء کیفیت زندگی زنان بیمار قلبی بعد از عمل بای پس شریان کرونر می شود، بنابراین می تواند به عنوان بخشی از برنامه بازتوانی این دسته از بیماران توصیه در نظر گرفته شود.
تمرینات پیلاتس,قدرت,کیفیت زندگی,Coronary artery bypass graft
https://jpsr.mums.ac.ir/article_10810.html
https://jpsr.mums.ac.ir/article_10810_f294b331a9a39aa40c3c656487ebeeba.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
2322-5238
2345-2730
7
2
2018
06
22
ارزیابی محیط داخلی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مشهد بر مبنای مدل وایزبورد؛ 1395
74
82
FA
حمیدرضا
شعبانی کیا
0000-0002-8592-6018
استادیار، گروه علوم مدیریت و اقتصاد سلامت، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
shabanikiahr@mums.ac.ir
علی
وفایی نجار
0000-0002-2499-2687
دانشیار، گروه علوم مدیریت و اقتصاد سلامت، دانشکده بهداشت، مرکز تحقیقات مدیریت و عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
vafaeea@mums.ac.ir
حبیب الله
اسماعیلی
استاد، گروه آمار زیستی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، مرکز تحقیقات مدیریت و عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
esmaily@mums.ac.ir
فاطمه
الله وردی سرآسیابی
4260-8262-0001-0000
دانشجوی کارشناسی ارشد، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ایران.
allahverdif1@mums.ac.ir
10.22038/jpsr.2018.22348.1576
هدف:<br /> آگاهی یافتن از وضعیت محیط داخلی بیمارستان ها می تواند نقطه شروع برنامه ریزی جهت بهبود عملکرد بیمارستان باشد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی محیط داخلی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مشهد با استفاده از مدل شناخت سازمانی وایزبورد بود.<br /> روش بررسی:<br /> این پژوهش مقطعی بر روی 360 نفر از کارکنان بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1395 انجام شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد وایزبورد استفاده شد. در این پرسشنامه وضعیت هریک از ابعاد هفتگانه و کل محیط داخلی بیمارستان با استفاده از 35 سؤال با مقیاس لیکرت هفت گزینه ای سنجیده شد. کسب میانگین امتیاز 4 به عنوان وضعیت خنثی، بیشتر از 4 قوت و کمتر از 4 وضعیت ضعیف در نظر گرفته شد. دادهها با استفاده از روش های آماری توصیفی و آزمون های آماری اسپیرمن، من ویتنی و کروسکال والیس تحلیل شد.<br /> یافته ها:<br /> محیط داخلی بیمارستان های مورد مطالعه در بعد ارتباطات در وضعیت ضعیف، در بعد ساختار سازمانی در وضعیت خنثی و در ابعاد هدف گذاری، هماهنگی، رهبری، پاداش، نگرش کارکنان به تغییر و کل در وضعیت قوت ارزیابی گردید. بین ساختار سازمانی با نوع استخدام و بین هدفگذاری و هماهنگی با رسته شغلی رابطه معنادار آماری مشاهده شد. همچنین بین هماهنگی و مکانیسم پاداش با وضعیت تأهل نیز رابطه معنادار آماری مشاهده شد.<br /> نتیجه گیری:<br /> به طور کلی وضعیت محیط داخلی بیمارستان های مورد مطالعه در شرایط قوت بود. هر چند که در دو بعد ارتباطات و ساختار سازمانی نیز میتوان با اصلاح ساختار سازمانی و تقویت ارتباطات درونی، وضعیت محیط داخلی بیمارستان ها را هر چه بیشتر بهبود بخشید.<br /><br />
ارزیابی,محیط داخلی,بیمارستان,مدل وایزبورد
https://jpsr.mums.ac.ir/article_10892.html
https://jpsr.mums.ac.ir/article_10892_f49c2e5d3d07060b914083144be30e42.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
2322-5238
2345-2730
7
2
2018
06
22
بررسی فرضیههای مطرح در زمینه علت آسیب ویژه زبانی
83
98
FA
حوریه
احدی
0000-0002-0452-4245
استادیار پژوهشکده زبانشناسی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران
hourieha@yahoo.com
10.22038/jpsr.2018.17750.1450
هدف:<br /> از آنجا که هنوز علت آسیب ویژه زبانی شناخته نشده است، در بررسی های مربوط به دوره های زمانی مختلف و در زبان های مختلف فرضیه های مختلفی در مورد علت آن ارائه شده است. عدم توافق صاحب نظران در مورد شناسایی ویژگی- های این کودکان، عاملی است که انجام پژوهش در زمینه بررسی ویژگی های زبانی مربوط به درک و تولید این کودکان در زبان های مختلف را ضروری میسازد. برخی از فرضیه ها، علت آسیب را مربوط به ساختار زبان ها میدانند، این فرضیه ها نیز دلیل دیگری است که ضرورت بررسی این آسیب در زبان های مختلف ایجاب مینماید. جهت بررسی این فرضیات، گام اول شناسایی و آشنا شدن با فرضیه های مختلف مطرح در این زمینه است. لذا هدف از این مطالعه دسته بندی و بحث و بررسی فرضیه های مختلف ارائه شده درباره آسیب ویژه زبانی است.<br /> روش بررسی:<br /> بدین منظور مقاله های مربوط به آسیب ویژه زبانی در پایگاههای اطلاعاتیGoogle scholar ، Science direct وElsevier از سال1970تا 2014 مورد جستجو قرارگرفته است و 80 مورد از مقاله ها که مرتبط با فرضیه های آسیب ویژه زبانی بودند، در مطالعه حاضر بررسی شده است.<br /> نتیجه گیری:<br /> بررسی فرضیه های مختلف نشان می دهد با تحول نظریه های زبانی، فرضیه ها تغییر یافته و گاه فرضیه های جدیدی مطرح شده است. درضمن م یتوانیم فرضیه های مختلف مطرح شده را با دیدگاه های مختلف دسته بندی و بررسی کنیم یا با توجه به نوع زبان، فرضیه خاصی را مورد آزمون قرار دهیم.
آسیب ویژه زبانی,فرضیه,علتشناسی
https://jpsr.mums.ac.ir/article_10824.html
https://jpsr.mums.ac.ir/article_10824_2168e8176e060dce937f11bf636840ed.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
2322-5238
2345-2730
7
2
2018
06
22
راه رفتن دوتکلیفی در سالمندان: مقاله مروری
99
108
FA
تبسم
قنواتی
0000-0001-7644-6779
استادیار گروه فیزیوتراپی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران
tbsm.gh@gmail.com
شیرین
رحیم زاده
مرکز تحقیقات توانبخشی اسکلتی-عضلانی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
sherpt@gmail.com
شبنم
پوررضا
مرکز تحقیقات توانبخشی اسکلتی-عضلانی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
shbnm.pourreza@gmail.com
10.22038/jpsr.2018.20644.1528
هدف:<br /> با افزایش جمعیت سالمندان، نرخ زمین خوردن سالمندان نیز به طور معنی داری افزایش یافته است. این می تواند منجر به آسیب های جدی به سلامت سالمندان، خانواده هایشان و جامعه گردد. یکی از شرایطی که می تواند منجر به زمین خوردن سالمندان گردد، راه رفتن در شرایطی است که فرد به طور همزمان به انجام یک تکلیف حرکتی یا شناختی دیگر نیز می پردازد که از آن با عنوان راه رفتن دوتکلیفی یاد می شود. راه رفتن دو تکلیفی موضوعی مهم در حوزه های سالمندی و علوم حرکتی و شناختی محسوب می شود و برای محققین مهم است که تصمیم بگیرند که مطالعات خود در زمینه راه رفتن دو تکلیفی را چگونه طراحی نمایند. بر این اساس، هدف این مطالعه، مروری بر رویکردهای روششناختی مطالعات در زمینه راه رفتن دوتکلیفی سالمندان بوده است.<br /> روش بررسی:<br /> بدین منظور پایگاه های Scopus PubMed, Embase, و Index Copernicus از سال 1998 تا 2016 مورد بررسی قرار گرفتند. کلمات کلیدی به صورت ترکیبی از این سه دسته کلی مورد جستجو قرار گرفتند: اول Elderly/ Older people/ aged people/ Aging؛ دوم Walking/ gait و سوم اولCognitive/ executive function/ Memory/ Working memory/ Attention/ Processing speed/ Visuospatial/ Language/ Psychomotor speed.<br /> یافته ها:<br /> 64 مطالعه معیارهای ورود به مطالعه ما را دارا بودند. در مطالعه ما تکالیف شناختی، حرکتی و/یا شناختی-حرکتی همراه با راه رفتن، ابزارهای سنجش اجرای راه رفتن و تاثیر تکلیف دوگانه بر ویژگی های راه رفتن و کیفیت اجرای تکلیف همراه مورد توجه قرار گرفت.<br /> نتیجه گیری:<br /> با وجود آن که تکالیف شناختی و حرکتی متعددی برای استفاده در راه رفتن دوتکلیفی وجود دارد که می بایست بر اساس اهداف هر مطالعه ای انتخاب گردند، اما به طور کلی تکالیف شناختی بیشتر مورد استفاده قرار گرفته اند. این شاید به دلیل ایمنی این تکالیف باشد زیرا ضمن اجرای آن ها دست ها برای محافظت از زمین خوردن احتمالی سالمند حین راه رفتن، آزاد می باشند. همچنین سرعت و سایر پارامترهای خطی راه رفتن بیشتر مورد ارزیابی قرار گرفته اند.
سالمندی,زمین خوردن,تکلیف دو گانه,راه رفتن
https://jpsr.mums.ac.ir/article_10809.html
https://jpsr.mums.ac.ir/article_10809_ef924762e10a1a1179e0beb5ae7021a6.pdf