دانشگاه علوم پزشکی مشهد
فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
2322-5238
2345-2730
10
2
2021
08
23
بررسی اثر لنزهای هایپروپیک ارتوکراتولوژی در اصلاح پیرچشمی به روش منوویژن
7
16
FA
نسرین
محمدپناه
mohammadpanah-59
ﮐﺎرﺷﻨﺎس ارشد اپتومتری، بیمارستان رضوی ﻣﺸﻬﺪ، ﻣﺸﻬﺪ، اﯾﺮان
opto_nmp@yahoo.com
محمود
اثنی عشری
کارشناس اپتومتری، بیمارستان رضوی ﻣﺸﻬﺪ، ﻣﺸﻬﺪ، اﯾﺮان
esnaasharim@yahoo.com
عباسعلی
یکتا
0000-0003-4356-9064
اﺳﺘﺎد ﮔﺮوه اپتومتری، داﻧﺸﮑﺪه ﻋﻠﻮم پیراﭘﺰﺷﮑﯽ، داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻣﺸﻬﺪ، ﻣﺸﻬﺪ، اﯾﺮان
yektaa@mums.ac.ir
هادی
استادی مقدم
0000-0002-1210-2923
اﺳﺘﺎد ﮔﺮوه اپتومتری، داﻧﺸﮑﺪه ﻋﻠﻮم پیراﭘﺰﺷﮑﯽ، داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻣﺸﻬﺪ، ﻣﺸﻬﺪ، اﯾﺮان
ostadih@mums.ac.ir
مهدی
سلطانی فر
افتالمولوژیست، فلوشیپ سگمان قدامی چشم و فوق تخصص قرنیه، بیمارستان رضوی مشهد، ﻣﺸﻬﺪ، اﯾﺮان
mehdisoltanifar@yahoo.com
حبیب اله
اسماعیلی
استاد گروه آمار زیستی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻣﺸﻬﺪ، ﻣﺸﻬﺪ، اﯾﺮان
esmailyh@mums.ac.ir
زهرا
همتیان
کارشناس ارشد اپتومتری، دانشکده علوم پیراپزشکی، داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻣﺸﻬﺪ، ﻣﺸﻬﺪ، اﯾﺮان
10.22038/jpsr.2021.45735.2062
هدف:<br />پژوهش حاضر اثر لنزهای دوربینی ارتوکراتولوژی Boston Xo (Hyperopic Orthokeratology; HOK) دراصلاح پیرچشمی به روش منوویژن را بررسی می کند.<br />روش بررسی:<br />این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است. یازده نفر که شرایط ورود به مطالعه را داشتند در این مطالعه شرکت کردند. معاینات اولیه جهت سفارش لنز انجام شد. پس از دریافت لنز نحوه استفاده از آن به شرکت کنندگان آموزش داده شد سپس طرح فلورسئین جهت ارزیابی مرکزی بودن و فیت مناسب لنز بررسی شد. از شرکت کنندگان خواسته شد لنز را به مدت هفت شب در چشم غیر غالب خود قرار دهند. در صبح روز اول و روز هفتم یک ساعت پس از برداشتن لنز معاینات تکرار شد. معاینات قبل از استفاده از لنز و سپس در روز اول و هفتم و پس از یک هفته عدم استفاده از لنز در صبح روز چهاردهم انجام شد. تغییرات در رفرکشن و حدت بینایی و توپوگرافی قرنیه بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس با اندازه های تکراری (ANOVA Repeated Measures) و آزمون بونفرونی (Bonferroni) در سطح خطای پنج درصد و با استفاده از نسخه ی 24 نرمافزار SPSS انجام شد.<br />یافته ها:<br />جامعه ی آماری شامل افراد در محدودهی سنی 43 تا 50 سال و بدون وجود مشکل دید دور که برای انجام فعالیت های نزدیک نیاز به عینک مطالعه داشته اند بوده است.در چشم تست شده ضخامت مرکز قرنیه در صبح روز اول و هفتم افزایش نشان داد همچنین شیب مرکز قرنیه تندتر (Steeper) و محیط قرنیه صاف تر (Flatter) شد و مقدار نزدیک بینی افزایش یافت. این تغییرات در روز اول و هفتم معنی دار بود ودر روز چهاردهم به میزان اولیه برگشت.<br />نتیجه گیری:<br />لنز دوربینی ارتوکراتولوژی Boston Xo می تواند به عنوان یک انتخاب در اصلاح پیرچشمی به روش منوویژن مورد توجه باشد.
ارتوکراتولوژی,منوویژن,پیرچشمی,Boston
https://jpsr.mums.ac.ir/article_18618.html
https://jpsr.mums.ac.ir/article_18618_e69da8b67264f5ef92796e816ddcbcba.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
2322-5238
2345-2730
10
2
2021
08
23
اثر چهار هفته تمرینات ثبات مرکزی بر روی برخی از متغیرهای کینماتیکی اندام تحتانی ورزشکاران دختر دارای بیثباتی عملکردی مچ پا حین تکلیف افت فرود تک پا
17
28
FA
نرگس
پیرمحمدی
https://orcid.org/0000-0002-6228-717X
کارشناس ارشد بیومکانیک ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی ، دانشگاه تهران، تهران، ایران
npirmohammadi@ut.ac.ir
الهام
شیرزاد عراقی
https://orcid.org/0000-0002-8683-473X
استادیار گروه طب ورزش و بهداشت، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
eshirzad@ut.ac.ir
هومن
مینونژاد
0000-0002-5983-8102
دانشیار گروه طب ورزش و بهداشت، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی ، دانشگاه تهران، تهران، ایران
h.minoonejad@ut.ac.ir
مسعود
صبیانی
https://orcid.org/0000-0002-0536-7843
دانشجوی دکتری گروه طب ورزش و بهداشت، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی ، دانشگاه تهران، تهران، ایران
masoudsebyani@ut.ac.ir
10.22038/jpsr.2021.44552.2044
هدف:<br />بی ثباتی مچ پا یکی از شایع ترین عوارض ناتوان کننده پیچ خوردگی حاد مچ پا است که غالبا به دور ماندن ورزشکار از فعالیت های ورزشی منجر می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 4 هفته تمرینات ثبات مرکزی بر برخی متغیرهای کینماتیکی اندام تحتانی ورزشکاران دارای بیثباتی عملکردی مچ پا در حین تکلیف افت-فرود تک پا بود.<br />روش بررسی:<br />در این تحقیق نیمه تجربی تعداد 24 ورزشکار مبتلا به بیثباتی عملکردی مچ پا در دو گروه تجربی (12 نفر) و گروه کنترل (12 نفر) تقسیم شدند و 4 هفته تمرینات ثبات مرکزی را انجام دادند . ارزیابی حرکت افت-فرود با پای دارای بیثباتی عملکردی، با استفاده از سیستم آنالیز حرکت وایکان (Vicon) با فرکانس 240 هرتز ثبت شد. حرکات ثبت شده به وسیله نرمافزار Nexus ورژن 6/2 تحلیل شد. زوایای ران، زانو و مچ پا در صفحه سهمی استخراج شد. در نهایت دو گروه توسط آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی مقایسه شدند (0/05≥p).<br />یافته ها:<br />نتایج تفاوت معنی داری در زاویه مچ پا پس از 4 هفته تمرین نشان نداد (0/05≤p). اما در زوایای ران و زانو و همچنین نمره استقامت تنه مک گیل (McGill) تفاوت معنی داری از پیش آزمون تا پس آزمون یافت شد (0/05≥p).<br />نتیجه گیری:<br />نتایج نشان داد 4 هفته تمرینات ثبات مرکزی موجب بهبود کینماتیک فرود در افراد دارای بی ثباتی عملکردی مچ پا شد، به نظر می رسد می توان از این تمرینات به عنوان روشی برای جلوگیری از پیچخوردگی مجدد مچ پا استفاده کرد.
تمرینات ثبات مرکزی,بیثباتی عملکردی مچ پا,کینماتیک,اندام تحتانی
https://jpsr.mums.ac.ir/article_18612.html
https://jpsr.mums.ac.ir/article_18612_10a0158341bbbade0cb3c8c796a1d956.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
2322-5238
2345-2730
10
2
2021
08
23
مهارت بازگویی داستان درکودکان 6 تا 7 ساله فارسی زبان دارای کاشت حلزون شنوایی
29
38
FA
صدیقه
صفائیان
0000-0001-9634-661X
کارشناس ارشد گفتاردرمانی، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
sdh1368@yahoo.com
تکتم
مالکی شاه محمود
0000-0002-1181-2077
استادیار گروه گفتاردرمانی، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
malekishahmahmood@yahoo.com
لیلا
اعزازی
0000-0001-8107-1940
کارشناس ارشد گفتاردرمانی، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
ezazi.leyla@gmail.com
فاطمه
آقایی
دانشجوی کارشناسی ارشد گروه گفتاردرمانی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
fatemeaghaei74@gmail.com
شیما
رحمانی
دانشجوی کارشناسی ارشد گروه گفتاردرمانی، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
shimarahmani96@yahoo.com
ریحانه
صابرمقدم
دانشجوی کارشناسی ارشد گروه گفتاردرمانی، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
reihane.saber@gmail.com
10.22038/jpsr.2021.47886.2105
هدف:<br />تحلیل نمونهی گفتمان روایتی، ابزاری کاربردی برای ارزیابی جامع مهارت های زبانی به ویژه درکودکان پیش دبستانی است. هدف از مطالعه حاضر تحلیل جامع نمونه گفتار روایتی کودکان پیش دبستانی کم شنوای دارای کاشت حلزون شنوایی در سطوح کلان ساختار و خردساختار زبان ومقایسه آن باکودکان طبیعی است.<br />روش بررسی:<br />18 کودک کم شنوای دارای کاشت حلزون شنوایی و 18 کودک طبیعی 6 تا 7 سال به شیوه در دسترس با استفاده از آزمون استاندارد شده بازگویی داستان ارزیابی شدند. معیارهای ورود آزمودنی های دارای کاشت حلزون شنوایی شامل تک زبانه (فارسی) بودن، کم شنوایی مادرزادی غیرپیشرونده، دریافت پروتز قبل از 4 سالگی و سابقه استفاده از شیوه مداخله ای شنیداری-کلامی بود. هر یک از آزمودنی های گروه کنترل طبیعی از نظر سن، جنسیت و شرایط اجتماعی- اقتصادی در انطباق با یکی از آزمودنی های گروه دارای کاشت حلزون شنوایی بودند. میانگین و انحراف معیار متغیرهای کلان ساختار و خرد ساختار حاصل از نمونه گفتار روایتی در دو گروه مورد محاسبه قرارگرفتند. برای مقایسه نتایج از آزمون آماری تی مستقل و معادل ناپارامتریک آن، آزمون من ویتنی استفاده شد. <br />یافته ها:<br />میانگین امتیازات گروه کودکان دارای کاشت حلزون شنوایی در هر دو بخش ساختارهای کلان و خرد زبانی متفاوت از گروه کودکان طبیعی همتای سنی شان بوده و به طور معناداری پایین تر بود (0/05>p).<br />نتیجه گیری:<br />عملکرد ضعیف کودکان 6 تا 7 ساله دارای کاشت حلزون شنوایی در هر دو جنبه کاربرد کلان ساختارها و خرد ساختارهای زبان حین بازگویی داستان، در کنار اهمیت مهارت های داستان گویی به عنوان پیش بینی کننده مهارت های آکادمیک، نشان دهنده ضرورت توجه ویژه به مداخلات روایت محور در برنامه های مداخله ای این کودکان قبل از ورود به دبستان است.
کم شنوایی,کاشت حلزون شنوایی,گفتمان روایتی,کلان ساختار,خرد ساختار
https://jpsr.mums.ac.ir/article_18622.html
https://jpsr.mums.ac.ir/article_18622_f06e9ac0cb5143ce0e6a1faf098cf3f6.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
2322-5238
2345-2730
10
2
2021
08
23
تاثیر هشت هفته تمرینات یوگای خنده بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون
39
48
FA
اکرم
کیخای حسین پور
0000-0002-7835-033X
کارشناس ارشد گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
akramkeykha@gmail.com
نادر
رهنما
0000-0002-0443-4303
استاد گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
rahnamanader@yahoo.com
10.22038/jpsr.2021.45524.2059
هدف:<br />بیماری پارکینسون یکی از شایع ترین بیماری های دستگاه عصبی مرکزی است که متمرکز بر گروه سنی سالمندان است و بر کیفیت زندگی بیماران تأثیر میگذارد. بنابراین پیدا کردن راهی برای کاهش عوارض این بیماری ضروری به نظر می رسد. تأثیر خنده بر بهبود بسیاری از بیماری ها به اثبات رسیده است. هدف این تحقیق تأثیر تمرینات یوگای خنده بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون است.<br />روش بررسی:<br />تعداد 24 زن مبتلا به بیماری پارکینسون (مرحله 3-1 بر اساس مقیاس یان و یاهر) به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (انحراف معیار± میانگین، سن 6/8±52/6 سال، وزن 7/8±61/1 کیلوگرم، قد 4/3±157/8 سانتی متر) و کنترل (سن 6/7±55/5 سال، وزن 6/8±67 کیلوگرم، قد 5/5±158/4 سانتی متر) قرار گرفتند. گروه تجربی علاوه بر درمان های دارویی به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه 45 دقیقه ای به انجام فعالیت یوگای خنده پرداختند. در حالی که بیماران گروه کنترل در این مدت جز درمان های داروی، هیچ فعالیت بدنی مؤثری را انجام ندادند. کیفیت زندگی بیماران با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران پارکینسون (Parkinson Disease Quality of Life; PDQL) قبل و بعد از هشت هفته مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش آنالیز واریانس با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح خطای پنج درصد و با استفاده از نسخهی 22 نرمافزار SPSS انجام شد.<br />یافته ها:<br />بررسی و تحلیل داده ها نشان داد که در بیماران گروه تجربی، پس از اجرای مداخله میانگین امتیاز کیفیت زندگی به طور معناداری افزایش داشت (0/001>p) ولی در گروه کنترل میانگین امتیاز بیماران ر پس آزمون نسبت به پیش آزمون به طور معناداری کمتر بود (0/007=p). همچنین پس از اجرای مداخله میانگین امتیاز کیفیت زندگی بیماران گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری بیشتر بود (0/001>p) در حالی که قبل مداخله بین این دو گروه تفاوت معنادار وجود نداشت (0/863=p).<br />نتیجه گیری:<br />از یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت که تمرینات یوگای خنده تأثیر مثبتی بر بهبود کیفیت زندگی دارد، بنابراین یوگای خنده به عنوان یک روش مفید برای این گروه از بیماران توصیه می شود.
بیماری پارکینسون,یوگای خنده,علایم پارکینسون,عملکرد اجتماعی
https://jpsr.mums.ac.ir/article_18613.html
https://jpsr.mums.ac.ir/article_18613_97ddd6a8934ffb3481bd2f9020d80a33.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
2322-5238
2345-2730
10
2
2021
08
23
مقایسه متغیرهای کینماتیکی مفصل مچ پا در ورزشکاران مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا، کوپر و سالم در دویدن
49
57
FA
محمد حسن
کردی اشکذری
0000-0002-3903-2304
دکتری گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
kordi.sport@gmail.com
منصور
صاحب الزمانی
0000-0002-1368-8508
استاد گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
mansursahebozamani@gmail.com
عبدالحمید
دانشجو
0000-0002-6197-2300
دانشیار گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران
daneshjoo.hamid@uk.ac.ir
حمید
عباسی بافقی
0000-0002-1037-6453
استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه یزد، یزد، ایران
hamid.abbasi@yahoo.com
10.22038/jpsr.2021.45750.2063
هدف:<br />پیچ خوردگی مچ پا یکی از رایج ترین آسیب های ورزشی می باشد. در حالی که اثرات محدودیت های حرکتی ایستا در تثبیت مفصل مچ پا به خوبی درک شده است، اما محدودیت های حرکتی پویا از شفافیت کمتری برخوردار بوده و نیاز به بررسی بیشتری دارند. لذا هدف از تحقیق حاضر مقایسه متغیرهای کینماتیکی مفصل مچ پا در ورزشکاران مبتلا به بی ثباتی عملکردی مچ پا، کوپر و سالم در دویدن بود.<br />روش بررسی:<br />تعداد 75 ورزشکار به صورت تصادفی در قالب 3 گروه بی ثباتی عملکردی مچ پا (سن: 4/42±24/04، قد: 20/63±182/6، وزن: 7/06±73/96)، کوپر (سن: 4/96±25/56، قد: 6/97±185/44، وزن: 7/03±77/44) و سالم (سن: 40/71±26/4، قد: 6/52±183/72، وزن: 6/56±74/26) تقسیم شدند. از آزمودنی ها خواسته شد تا بر روی تردمیل با سرعت km/h 10 برای مدت 30 ثانیه شروع به دویدن کنند. اطلاعات کینماتیک با استفاده از دوربین سه بعدی اوپتی تراک ثبت شد و سپس با برنامه متلب جهت ساخت مدل دینامیکی و تحلیل داده ها استفاده شد. جهت مقایسه سه گروه از آزمون تحلیل واریانس یک راهه با سطح معناداری 0/05 استفاده گردید.<br />یافته ها:<br /><strong>:</strong> نتایج تحقیق حاضر نشان داد تفاوت معناداری در دورسی فلکشن (Dorsiflexion) و اینورژن (Inversion) مچ پا بین سه گروه در لحظه تماس اولیه پا با زمین وجود دارد (0/05≤p). همچنین نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد در دورسی فلکشن و اینورژن بین گروه کوپر و سالم تفاوت معناداری وجود ندارد (0/05≥p).<br />نتیجه گیری:<br />نتایج نشان داد گروه بی ثباتی عملکردی مچ پا دورسی فلکشن کمتر و اینورژن بیشتری نسبت به گروه کوپر و سالم در لحظه ی تماس اولیه پا با زمین دارند. همچنین تفاوت معناداری بین گروه کوپر و سالم در دورسی فلکشن و اینورژن مشاهده نشد. بنابراین استراتژی دویدن ورزشکاران بی ثباتی عملکردی مچ پا تغییر کرده و می بایست تمرکز پروتکل های بازتوانی بر کینماتیک مفصل مچ پا در فعالیت های عملکردی متمرکز شود تا از پیچ خوردگی های مکرر پیشگیری شود.
بی ثباتی عملکردی مچ پا,کینماتیک,دویدن,کوپر
https://jpsr.mums.ac.ir/article_18615.html
https://jpsr.mums.ac.ir/article_18615_e3d5a1b75927bf2a66bafbc0c3feaea3.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
2322-5238
2345-2730
10
2
2021
08
23
اثربخشی درمان تحولی شنیداری با رویکرد پردازش اطلاعات شناختی در درمان نارساخوانی شناختی
58
71
FA
عطیه
کاوه
0000-0003-3735-9044
دانشجوی دکتری روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران
lida_kaveh95@yahoo.com
رمضان
حسن زاده
0000-0002-4746-9362
استاد گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران
rhassanzadehd@yahoo.com
بهرام
میرزاییان
0000-0002-1032-4389
استادیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران
bahrammirzaian@gmail.com
10.22038/jpsr.2021.50461.2141
هدف: <br />هدف<strong> </strong>پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان تحولی شنیداری با رویکرد پردازش اطلاعات شناختی بر بهبود کودکان اختلال ﻭﻳﮊهی نارساخوانی شناختی بود.<br />روش بررسی:<br />این پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. برای انتخاب جامعه ی آماری از 140 دانشآموز 7 تا 9 ساله مبتلا به اختلال یادگیری ویژه ای که به مرکز یگانه ی شهرستان ساوجبلاغ واقع در استان البرز در سال تحصیلی 98-1397 مراجعه کرده بودند، استفاده شد. سپس با روش نمونه گیری در دسترس، 60 نفر مبتلا به نارساخوانی انتخاب شدند که از بین این دانشآموزان فقط 20 نفر دارای سبک یادگیری شنیداری بودند. این 20 نفر به روش تصادفی ساده در دو گروه آزمایش (10 نفر) و کنترل (10 نفر) گمارده شدند. ابزارهای بهکار رفته در این پژوهش شامل آزمون هوشی وکسلر کودکان (WISC-IV)، پرسشنامه ی سبک یادگیری VAK، فرم تاریخچه ی موردی و آزمون اختلال خواندن بود. جلسات درمانی طی 2 ماه (15 جلسه ی 90 دقیقه ای) و با استفاده از مدل ISHINR، اطلاعات پردازش شناختی، کتل – هورن – کارول (Cattell-Horn-Carroll) و سبک یادگیری شنیداری برای گروه آزمایش اجرا شد در حالی که گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. در پایان جلسات درمانی و همچنین 8 هفته پس از مداخله، مجددا دانشآموزان هر دو گروه مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش آنالیز واریانس با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی Bonferroni در سطح خطای پنج درصد و با استفاده از نسخهی 22 نرم افزار SPSS انجام شد.<br />یافته ها:<br />نتایج تحقیق نشان داد درمان های تحولی شنیداری با رویکرد پردازش اطلاعات شناختی سبب افزایش معنادار یادگیری نمادخوانی، تصویرخوانی، درک مطلب و بیانکلامی در پس آزمون و پیگیری نسبت به پیش آزمون گردید. همچنین پس از انجام درمان تحولی شنیداری نماد خوانی، تصویرخوانی، درک مطلب و بیان کلامی در آزمودنی های گروه آزمایش به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود. در حالیکه قبل از درمان بین دو گروه تفاوت معناداری وجود نداشت.<br /> نتیجه گیری:<br />درمان های تحولی شنیداری با رویکرد پردازش اطلاعات شناختی در درمان نارساخوانی شناختی مؤثر است.
نارساخوان,اختلالات ویژهی یادگیری,کتل- هورن- کارول,پردازش اطلاعات شناختی,سبک یادگیری شنیداری
https://jpsr.mums.ac.ir/article_18623.html
https://jpsr.mums.ac.ir/article_18623_64c419547214b99821f2ac6dc5d119af.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
2322-5238
2345-2730
10
2
2021
08
23
بررسی میزان آگاهی پرتوکاران از استانداردهای حفاظت پرتویی در بخش های آنژیوگرافی بیمارستان های آموزشی شهر مشهد
72
82
FA
سمانه
مصطفی پور
0000-0003-2525-8270
کارشناسی ارشد فیزیک پزشکی، گروه تکنولوژی پرتوشناسی، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
mostafapoursamaneh@yahoo.com
شبنم
علومی
0000-0003-1472-992
دکتری فیزیک پزشکی، گروه تکنولوژی پرتوشناسی، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
olumish@mums.ac.ir
حسین
عظیمیان
0000-0003-2951-8228
دکتری فیزیک پزشکی، مرکز تحقیقات فیزیک پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
azimianh@mums.ac.ir
سارا
خادمی
0000-0001-9823-8014
دکتری فیزیک پزشکی، گروه تکنولوژی پرتوشناسی، دانشکده علوم پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
khademisr@mums.ac.ir
10.22038/jpsr.2021.55043.2211
هدف:<br />کارکنان بخش های آنژیوگرافی، روزانه مدت زمانی طولانی در معرض پرتوهای یونیزان قرار می گیرند. با توجه به اثرات مخربی که این پرتوها می توانند بر افراد و نسل های بعدی داشته باشند، آگاهی از اصول حفاظت در برابر اشعه و رعایت آن ها، به منظور کاهش آثار بیولوژیک پرتوها جایگاه خاصی دارد. بنابراین در مطالعه حاضر، آگاهی پرسنل بخش های آنژیوگرافی بیمارستان های آموزشی شهر مشهد از استانداردهای حفاظت پرتویی، مورد بررسی قرار گرفته است.<br />روش بررسی:<br />یک پرسشنامه محقق ساخته، شامل اطلاعات دموگرافیک و سوالاتی تخصصی پیرامون میزان آگاهی از اصول و قوانین حفاظتی و رعایت این اصول توسط پرتوکاران شاغل در بخش های آنژیوگرافی بیمارستان های آموزشی مشهد تکمیل گردید. در نهایت اطلاعات پرسشنامه ها توسط نرم افزار SPSS و آزمون های آماری مناسب، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.<br />یافته ها:<br />میانگین نمره آگاهی پرتوکاران مورد مطالعه 12/21%±52/31% بدست آمد. نتایج، همبستگی معنادار مثبت و متوسطی بین نمره آگاهی با سابقه خدمت فرد را تایید کرد، همچنین نمره آگاهی افرادی که "حداقل زمان مواجهه با پرتو را رعایت می کردند"، به طور معنی داری بیشتر از گروه مقابل، یعنی گروهی که حداقل زمان مواجهه با پرتو را رعایت نمیکردند،ود. <br />نتیجه گیری:<br />نتایج این مطالعه نشان داد که آگاهی پرتوکاران در زمینه اصول حفاظت پرتویی نسبتا پایین بود که این مسأله به خصوص در افراد با سابقه کاری کمتر، نمود بیشتری داشت و با توجه به اینکه تمامی افراد شرکت کننده در این مطالعه برگزاری کارگاه های آموزشی مرتبط با این موضوع را ضروری دانسته اند، بنابراین باید برنامه ریزی هدفمند جهت برگزاری کلاس های بازآموزی به صورت مداوم و مستمر انجام شود.
پرتوکاران,آنژیوگرافی,حفاظت پرتویی,آگاهی
https://jpsr.mums.ac.ir/article_18624.html
https://jpsr.mums.ac.ir/article_18624_f122ee9e8dfba4667f9a3aea4430e307.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
2322-5238
2345-2730
10
2
2021
08
23
مقایسه طیف فرکانس نیروهای عکسالعمل زمین و الکترومایوگرافی در کودکان سالم و فلج مغزی طی راه رفتن
83
96
FA
سجاد
انوشیروانی
0000-0002-7482-6708
استادیار فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
s.anoushirvani@uma.ac.ir
سعیده
حشمتی زاده
مربی تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یاسوج، ایران
s.heshmati9163@gmail.com
امید
یوسفی بیله سوار
7 0000-0002-5736-011
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
o.yousefi114@gmail.com
محمد
عبداله پور درویشانی
0000-0002-0446-1037
کارشناسی ارشد بیومکانیک ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
nekamohamad2626@gmail.com
لیلی
اکبری فرد
0000-0002-0292-7403
دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز، تبریز، ایران
l.akbarifard@gmail.com
10.22038/jpsr.2021.47269.2093
هدف:<br />هدف از پژوهش حاضر مقایسه طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین و الکترومایوگرافی در کودکان سالم و فلج مغزی طی راه رفتن بود.<br />روش بررسی:<br />پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی بود. نمونه آماری شامل 12 پسر دارای فلج مغزی و 12 پسر سالم با دامنه سنی 6-10 سال بود. از صفحه نیرو (Kistler) برای ثبت نیروهای عکس العمل زمین طی راه رفتن استفاده شد. همچنین از یک سیستم الکترومایوگرافی بدون سیم با 8 جفت الکترود سطحی دو قطبی برای ثبت فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی طی راه رفتن استفاده شد.<br />یافته ها:<br />نتایج نشان داد که میزان فرکانس با توان 99/5 درصد و تعداد هارمونیهای ضروری در راستای قدامی- خلفی در گروه فلج مغزی در مقایسه با گروه سالم به ترتیب 41/58 و 32/83 درصد بیشتر بود. میزان فرکانس با توان 99/5 درصد در راستای عمودی در گروه فلج مغزی در مقایسه با گروه سالم حدود 40/94 درصد بیشتر بود. همچنین میزان فرکانس با توان 99/5 درصد در مولفه گشتاور آزاد در ﮔﺮوه فلج مغزی در مقایسه با گروه سالم حدود 27/57 درصد بیشتر بود. میانه فرکانس عضله درشت نئی قدامی، دوقلو داخلی، دوسر رانی و سرینی میانی در گروه فلج مغزی در مقایسه با گروه سالم به ترتیب 31/67، 19/63، 21/96 و 26/70 درصد کمتر بود.<br />نتیجه گیری:<br />نتایج نشان داد میانه فرکانس عضلات اندام تحتانی در کودکان فلج مغزی کمتر از کودکان سالم بود. می توان بیان کرد محتوای طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین و الکترومایوگرافی ارزش کلینیکی دارد. لذا استفاده از مداخلات درمانی در جهت بهبود شاخص های طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین و الکترومایوگرافی در کودکان فلج مغزی پیشنهاد می گردد.
طیف فرکانس,نیروهای عکسالعمل زمین,فلج مغزی,الکترومایوگرافی,راه رفتن
https://jpsr.mums.ac.ir/article_18616.html
https://jpsr.mums.ac.ir/article_18616_7f3e16fa443de0b6be3b7fa4359cf944.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
2322-5238
2345-2730
10
2
2021
08
23
بررسی روایی و پایایی تصویربرداری دیجیتال در تعیین درجات هایپرکایفوزیس سینهای و هایپرلوردوزیس کمری در دختران و پسران نوجوان ایرانی
97
106
FA
مهدی
قیطاسی
0000-0002-1582-0859
استادیار گروه تندرستی و بازتوانی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه شهید بهشتی. تهران. ایران.
m_gheitasi@sbu.ac.ir
محمد
بیات ترک
0000-0002-7588-0079
استادیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه هرمزگان، بندرعباس، ایران
mohammadbayat82@gmail.com
صبا
بهمنی
https://orcid.org/00
کارشناس ارشد گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، کرج، ایران
saba_bahmani@yahoo.com
10.22038/jpsr.2021.47268.2092
هدف:<br />روش تصویربرداری دیجیتال یا تکنیک فتوگرامتری به عنوان روشی جایگزین و مکمل اشعه ایکس در ارزیابی پاسچر (Posture) مورد توجه محققین قرار گرفته است. لذا هدف تحقیق حاضر بررسی روایی و پایایی روش تصویربرداری دیجیتال در تعیین درجات هایپرکایفوزیس سینه ای و هایپرلوردوزیس کمری در دختران و پسران نوجوان ایرانی بود.<br />روش بررسی:<br />مطالعه حاضر پژوهشی مقطعی و طرح این تحقیق بررسی روایی و پایایی بود. آزمودنی های تحقیق 40 نوجوان دختر و پسر مبتلا به هایپرکایفوزیس سینه ای و هایپرلوردوزیس کمری بودند (میانگین سن 2/57±15/32 قد 9/72±163/17 و وزن7/10±57/32). تمامی آزمودنی ها توسط متخصص ستون فقرات معاینه و جهت دریافت خدمات توانبخشی به مرکز جامع توانبخشی هلال احمر تهران ارجاع داده شدند و به صورت هدفمند و در دسترس و براساس معیارهای ورود انتخاب گردیدند. به منظور تعیین میزان روایی همزمان روش تصویربرداری دیجیتال در تعیین درجات انحناهای هایپرکایفوزیس و هایپرلوردوزیس مقادیر اندازه گیری شده با تصاویر رادیوگرافی نمونه ها مورد مقایسه قرار گرفت. همچنین جهت بررسی پایایی تمامی اندازه گیری ها در فاصله زمانی 24 تا 48 ساعت پس از اولین تصویربرداری عیناً تکرار و نتایج مقایسه شدند<br />یافته ها:<br />نتایج نشان داد که روش تصویربرداری دیجیتال در تعیین درجه هایپرکایفوزیس سینهای (0/001=r=0/64 ,p) و هایپرلوردوزیس کمری (0/001=r=0/58 ,p) در مقایسه با رادیوگرافی از روایی قابل قبولی برخوردار است. همچنین روش فتوگرامتری در تعیین درجه هایپرکایفوزیس سینه ای (0/001=r=0/96 ,p) و هایپرلوردوزیس کمری (0/001=r=0/87 ,p) از پایایی درون آزمونگر بالایی برخوردار می باشد.<br />نتیجه گیری:<br />به نظر می رسد روش تصویربرداری دیجیتال دارای روایی و پایایی مناسب در اندازه گیری انحناهای پشتی و کمری ستون فقرات می باشد و احتمالا متخصصین مختلف می توانند از این روش استفاده نمایند تا تعداد استفاده از پرتوهای اشعه ایکس در بررسی روند درمان افراد مبتلا به ناهنجاری های هایپرکایفوزیس و هایپرلوردوزیس کاهش یابد.
تصویربرداری دیجیتال,روایی,پایایی,هایپرکایفوزیس,هایپرلوردوزیس
https://jpsr.mums.ac.ir/article_18621.html
https://jpsr.mums.ac.ir/article_18621_403e99f7f77524f96388b41bf36a72b0.pdf
دانشگاه علوم پزشکی مشهد
فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
2322-5238
2345-2730
10
2
2021
08
23
بررسی مقایسه ای سیستم های طبقه بندی بین المللی دارویی
107
115
FA
رضا
صفدری
0000-0002-4982-337X
استاد گروه مدیریت اطلاعات سلامت، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
rsafdari@tums.ac.ir
سید سینا
مرعشی شوشتری
استادیار گروه سلامت الکترونیک، دانشکده مجازی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
sina.marashi@gmail.com
مرضیه
اسماعیلی
دانشجوی دکترای تخصصی انفورماتیک پزشکی، گروه مدیریت اطلاعات سلامت، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
m_esmaeili@razi.tums.ac.ir
زهره
جوانمرد
0000-0001-7111-138X
کارشناس ارشد فناوری اطلاعات سلامت، گروه مدیریت اطلاعات سلامت، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
zohreh.javanmard44@gmail.com
10.22038/jpsr.2021.47092.2087
هدف:<br />سیستم های طبقه بندی بین المللی دارویی از ابزارهای بسیار کاربردی در جهت مدیریت بهتر داروها و اطلاعات مرتبط با آن ها هستند. مطالعه مروری نقلی حاضر، جهت بررسی و مقایسه ویژگی ها و کاربردهای سیستم های طبقه بندی بینالمللی مورد استفاده در حوزه داروها انجام شده است.<br />روش بررسی:<br />برای این منظور، جستجویی در منابع مختلف، از جمله پایگاه های اطلاعاتی PubMed و Scopus، همچنین موتور جستجوی Google Scholar، پایگاه های اطلاعاتی دارویی، وب سایت های تخصصی و فایل های الکترونیکی که حاوی اطلاعاتی در ارتباط با سیستم های طبقه بندی بین المللی دارو بودند، در سال 1398 صورت گرفت. استراتژی جستجو متشکل از کلیدواژه های Drug، Classification system، Coding system و International به همراه کلمات مترادف آن ها می باشد. سیستم های طبقه بندی بین المللی در حوزه دارو که اطلاعات آن ها در دسترس بود وارد مطالعه شدند. این سیستم ها از نظر ویژگی های سال انتشار، دامنه طبقه بندی، سازمان متولی، چارچوب پایه مورد استفاده، ساختار سیستم، ساختار کدها و دوره به روزرسانی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند. همچنین کاربردهای اصلی این سیستم ها استخراج گردیدند.<br />یافته ها:<br />در نتیجه جستجو، 10 سیستم طبقه بندی بین المللی دارو شامل ATC/DDD، ATCvet، HerbalATC، AT-EphMRA، NFC، AHFS، PCNE، UNSPSC، ICPM و ICD-10 به مطالعه وارد شدند. 40 درصد سیستم ها، طبقه بندی گروه خاصی از داروها همچون داروهای گیاهی، داروهای حیوانی، و اطلاعات خاص دارویی همچون اَشکال دارویی و مشکلات دارویی، را در برمی گیرند. تمام این سیستم ها توسط سازمان های معتبر بین المللی توسعه یافته اند و دارای ساختار سلسله مراتبی هستند. مهمترین کاربردهای این سیستم ها شناسایی محصولات دارویی، پایش و مقایسه مصارف دارویی و بررسی مشکلات و عوارض جانبی دارویی می باشند.<br />نتیجه گیری:<br />سیستم های طبقه بندی بین المللی دارو، دسته بندی گروه ها و اطلاعات مختلف دارویی را در بر می گیرند. اما هیچ کدام از آن ها به صورت جامع تمام اطلاعات دارویی را پوشش نمی دهند. بنابراین، توسعه یک سیستم طبقه بندی بین المللی جامع دارویی می تواند روش مناسبی جهت استفاده موثرتر این سیستم ها در مدیریت داروها باشد.
سیستم طبقه بندی,داروها,مدیریت اطلاعات سلامت
https://jpsr.mums.ac.ir/article_18620.html
https://jpsr.mums.ac.ir/article_18620_f444b0365934fb755fa5801e8f09a2b8.pdf