اثر آنی کفی طبی، کفش، تیپ بر متغیرهای کینتیکی ورزشکاران با کف پای صاف منعطف حین راه رفتن

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه بیومکانیک ورزشی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

2 گروه بیومکانیک و آسیب شناسی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

3 گروه بیومکانیک ورزشی و توانبخشی، پژوهشکده علوم حرکتی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

10.22038/jpsr.2025.82806.2657

چکیده

هدف:
روش های مختلفی مانند تمرین، کفی ها و کفش به منظور مدیریت ناهنجاری کف پای صاف منعطف توصیه شده است اما هنوز چالش هایی در زمینه برتری آن ها وجود دارد. هدف پژوهش حاضر مطالعه اثر آنی کفی طبی، کفش، تیپ بر متغیرهای کینتیکی ورزشکاران با کف پای صاف منعطف حین راه رفتن بود.
روش بررسی:
در این پژوهش نیمه ـزمایشگاهی، 15 ورزشکار مرد 18 تا 25 سال مبتلا به کف پای صاف منعطف در این پژوهش شرکت کردند. از آزمودنی ها خواسته شد در پروتکل های مختلف کفش همراه کفی، پای برهنه، کفش همراه با تیپ، تیپ و کفش مسیر 10 متری را راه بروند. با استفاده از صفحه نیرو، داده های نیروی عکس العمل زمین جمع آوری شد. سپس، متغیرهای نیروی عکس العمل زمین در جهت عمودی، قدامی خلفی، داخلی-خارجی و بردار نیروی عکس العمل زمین در قالب متغیرهای نیرو، زمانی، ضربه، نرخ بارگذاری و نرخ جدا شدن پاشنه از زمین استخراج شد. آزمون آنالیز واریانس با اندازه گیری های مکرر و یا آزمون فریدمن به منظور مقایسه متغیرهای پژوهش در سطح معنی داری 0/05≥p در نرم افزار آماری SPSS نسخه 24 به کار گرفته شدند.
 
یافته ها:
نتایج نشان داد وضعیت‌های کفش و ترکیب با کفی و تیپ، نیروی عمودی عکس‌العمل زمین را در اوج اول افزایش و در قعر کاهش دادند (0/05>p). پای برهنه و تیپ در اوج دوم مقادیر بالاتری داشتند. در جهت قدامی-خلفی، کفش با کفی نیروی ترمز بیشتری نسبت به پای برهنه و تیپ نشان داد، اما تنها در نیروی به جلو راندن، تیپ با کفش تفاوت معنادار داشت (0/05>p). همچنین، زمان رسیدن به حداکثر نیروی به جلو راندن و اوج‌های نیروی داخلی-خارجی بین وضعیت‌ها متفاوت بود (0/05>p). پای برهنه و تیپ در ضربه نیروی عمودی و قدامی-خلفی، و وضعیت کفش در جهت داخلی-خارجی تفاوت معناداری با سایر وضعیت‌ها داشتند (0/05>p). نرخ بارگذاری و جدا شدن پا نیز تفاوت معناداری نشان دادند (0/05>p).
نتیجه گیری:
پژوهش حاضر نشان داد که کفش با مشخصات مشابه با پژوهش حاضر عملکرد بهتری در کنترل نیروی عکس‌العمل زمین دارد و استفاده از آن به‌عنوان پوشش مناسب در فعالیت‌های حرکتی و احتمالا ورزشی توصیه می‌شود. اگرچه کفی‌های طبی یا تیپ در برخی جنبه‌ها مؤثر بودند، به‌طور کلی کفش مناسب‌تر به نظر می‌رسد. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که انتخاب کفش مناسب می‌تواند به بهبود عملکرد عضلانی و کاهش آسیب‌های احتمالی در اندام تحتانی منجر شود. پیشنهاد می‌شود که مطالعات آینده به‌ویژه بر تأثیر انتخاب کفش بر عملکرد عضلانی تمرکز کنند. با این حال، لازم به ذکر است که پژوهش حاضر تنها تأثیر کفش بر راه‌رفتن را بررسی کرده است و برای تعمیم این نتایج به حرکت‌های ورزشی، تحقیقات بیشتر و بررسی تفاوت‌ها در این دو حالت ضروری است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار