تاثیر سرعت راه‌رفتن بر هم‌آهنگی بین‌سگمانی در سالمندان با و بدون سابقه زمین‌خوردن

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران

2 کارشناس ارشد، مربی مرکز تحقیقات توانبخشی عضلانی – اسکلتی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران

3 استادیار گروه فیزیوتراپی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران

4 استاد گروه فیزیوتراپی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران

5 استاد گروه فیزیوتراپی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

چکیده

هدف:
کسب دانش درباره هم‌آهنگی بین‌سگمانی حین شرایط چالش‌برانگیز راه‌رفتن، می‌تواند نگاه ما نسبت به چگونگی سازگاری سیستم عصبی مرکزی در کنترل راه‌رفتن انسان را عمیق‌تر نماید. این امر در جامعه رو به فزونی سالمندان که در معرض زمین خوردن های متعدد حین راه رفتن هستند، اهمیت ویژه‌ای می‌یابد. لذا، هدف از این مطالعه بررسی تاثیر سرعت راه‌رفتن بر تغییرپذیری و دینامیک فاز هم‌آهنگی درون‌اندامی در سالمندان با و بدون سابقه‌ی زمین‌خوردن بود.
روش بررسی:
20 سالمند با سابقه‌ی زمین‌خوردن و 12 سالمند بدون سابقه‌ی زمین‌خوردن در این مطالعه مورد-شاهدی شرکت کردند. از ایشان خواسته شد که 3 تکلیف راه‌رفتن بر روی تردمیل شامل راه‌رفتن با سرعت‌های کند، دلخواه و تند را انجام دهند. مقادیر فاز انحراف (Deviation Phases; DP) و میانگین مطلق فاز نسبی (Mean Absolute Relative Phase; MARP)) که به‌ترتیب بیانگر تغییرپذیری و دینامیک فاز هم‌آهنگی درون‌اندامی بودند برای هر یک از این شرایط محاسبه گردید.
یافته­ ها:
نتایج نشان دادند که اثر اصلی سرعت راه‌رفتن بر (DP) هم‌آهنگی بین‌سگمان‌های لگن-ران، ران-ساق و ساق-پا معنی‌دار بود. مقادیر (DP) در راه‌رفتن آهسته به‌طور معنی‌داری بیشتر از راه‌رفتن با سرعت‌های دلخواه و کند بود (0/01>p). همچنین اثر سرعت بر (MARP) هم‌آهنگی نیز در تمامی سگمان‌های مذکور معنی‌دار بوده و مقادیر آن برای روابط بین‌سگمانی ساق-پا و ران-ساق در سرعت کند به ‌طور قابل‌ ملاحظه‌ای بیشتر از سرعت تند راه‌رفتن بود (p<0/05).
نتیجه­ گیری:
مطالعه‌ی ما نشان داد که سابقه زمین‌خوردن و افزایش سرعت راه‌رفتن، تغییرپذیری هم‌آهنگی بین‌سگمانی را کاهش می‌دهند. به ‌علاوه سابقه زمین‌خوردن و راه‌رفتن سریع، دینامیک هم‌آهنگی را به‌سمت هم‌فازتر شدن سوق می‌دهند که گمان می‌شود ساز‌و‌کاری برای کاهش تلاش کنترلی توسط سیستم کنترل‌گر باشد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

مراجع

  1. Bayatlou A, Salavati M, Akhbari B. The ability to selectively allocateattentional demands on walking during secondary cognitive and motor tasks in elderly people with and without a history of falls. Iranian Journal of Ageing 2011; 5(18): 1-7.
  2. Noroozian M. The Elderly Population in Iran: An Ever Growing Concern in the Health System. Iranian Journal of Psychiatry and Behavioral Sciences 2012; 2: 1-6.
  3. Barak Y, Wagenaar RC, Holt KG. Gait characteristics of elderly people with a history of falls: a dynamic approach. Phys Ther. 2006; 86(11): 1501-10.
  4. Lockhart TE, Woldstad JC, Smith JL. Effects of age-related gait changes on the biomechanics of slips and falls. Ergonomics 2003; 46(12): 1136-60.
  5. Beauchet O, Dubost V, Allali G, Gonthier R, et al. 'Faster counting while walking' as a predictor of falls in older adults. Age Ageing 2007; 36(4): 418-23.
  6. Auvinet B, Berrut G, Touzard C, Moutel L, et al. Gait Abnormalities in Elderly Fallers. J Aging Phys Act  2003; 11: 40-52.
  7. Lamoth CJ, van Deudekom FJ, van Campen JP, Appels BA, et al. Gait stability and variability measures show effects of impaired cognition and dual tasking in frail people. J Neuroeng Rehabil 2011; 8: 1-8.
  8. Voermans NC, Snijders AH, Schoon Y, Bloem BR. Why old people fall (and how to stop them). Pract Neurol 2007; 7(3): 158-71.
  9. Beauchet O, Allali G, Annweiler C, Berrut G, et al. Does change in gait while counting backward predict the occurrence of a first fall in older adults? Gerontology 2008; 54(4): 217-23.
  10. Lockharta TE, Spauldinga JM, Park SH. Age-related slip avoidance strategy while walking over a known slippery floor surface. Gait Posture 2007; 26(1):142-9.
  11. Zijlstra A, Ufkes T, Skelton DA, Lundin-Olsson L, et al. Do dual tasks have an added value over singletasks for balance assessment in fall prevention programs? A mini-review. Gerontology 2008; 54(1): 40-9.
  12. Melzer I, Kurz I, Shahar D, Levi M, et al. Application of the voluntary step execution test to identify elderly fallers. Age Ageing 2007; 36(5): 532-7.
  13. Hollman JH, Kovash FM, Kubik JJ, Linbo RA. Age-related differences in spatiotemporal markers of gait stability during dual task walking. Gait Posture. 2007; 26(1): 113-9.
  14. Kressig RW, Herrmann FR, Grandjean R, Michel JP, et al. Gait variability while dual-tasking: fall predictor in older inpatients? Aging Clin Exp Res 2008;20(2):123-30.
  15. Callisaya ML, Blizzard L, Schmidt MD, Martin KL, et al. Gait, gait variability and the risk of multiple incident falls in older people: a population-based study. Age Ageing 2011; 40(4): 481-7.
  16. de Bruin ED, Schmidt A. Walking behaviour of healthy elderly: attention should be paid. Behav Brain Funct 2010; 6:59.
  17. Hollman JH, Childs KB, McNeil ML, Mueller AC, et al. Number of strides required for reliable measurements of pace, rhythm and variability parameters of gait during normal and dual task walking in older individuals. Gait Posture 2010; 32(1): 23-8.
  18. Callisaya ML, Blizzard L, Schmidt MD, McGinley JL, et al. Ageing and gait variability--a population-based study of older people. Age Ageing 2010; 39(2): 191-7.
  19. Kyvelidou A, Kurz MJ, Ehlers JL, Stergiou N. Aging and partial body weight support affects gait variability. J Neuroeng Rehabil 2008; 5: 22-29.
  20. Priest AW, Salamon KB, Hollman JH. Age-related differences in dual task walking: a cross sectional study. J Neuroeng Rehabil 2008; 5: 29-35.
  21. Ko SU, Hausdorff JM, Ferrucci L. Age-associated differences in the gait pattern changes of older adults during fast-speed and fatigue conditions: results from the Baltimore longitudinal study of ageing. Age Ageing 2010; 39(6): 688-94.
  22. Callisaya ML, Blizzard L, Schmidt MD, McGinley JL, et al. A population-based study of sensorimotor factors affecting gait in older people. Age Ageing 2009; 38(3): 290-5.
  23. DeVita P, Hortobagyi T. Age causes a redistribution of joint torques and powers during gait. J Appl Physiol 2000; 88(5): 1804-11.
  24. Ostrosky KM, VanSwearingen JM, Burdett RG, Gee Z. A comparison of gait characteristics in young and old subjects. Phys Ther 1994; 74(7): 637-44.
  25. Winter DA, Patla AE, Frank JS, Walt SE. Biomechanical walking pattern changes in the fit and healthy elderly. Phys Ther 1990; 70: 340-7.
  26. Laufer Y. Effect of age on characteristics of forward and backward gait at preferred and accelerated walking speed. J Gerontol A Biol Sci Med Sci 2005; 60(5): 627-32.
  27. Kerrigan DC, Todd MK, Della Croce U, Lipsitz LA, et al. Biomechanical gait alterations independent of speed in the healthy elderly: evidence for specific limiting impairments. Arch Phys Med Rehabil 1998; 79(3): 317-22.
  28. Kirkwood RN, Gomes HA, Sampaio RF, Culham E, et al. Biomechanical analysis of hip and knee joints during gait in elderly subjects. Acta Ortop Bras 2007;15(5):267-71.
  29. Stergiou N. Innovative Analysis of Human Movement: Human Kinetics; 2004: 329.
  30. Ghanavati T, Salavati M, Karimi N, Negahban H, et al. Intra-limb coordination while walking is affected by cognitive load and walking speed. J Biomech 2014; 45: 2300-2305.
  31. Chiu SL, Chou LS. Effect of walking speed on inter-joint coordination differs between young and elderly adults. J Biomech 2012; 45(2): 275-80.
  32. Ghanavati T, Karimi N, Salavati M, Negahban H, et al. Gender differences in Intra Limb Coordination while walking in older people. Iranian Rehabilitation Journal 2014; 12 (21): 6-11.
  33. Kang HG, Dingwell JB. Separating the effects of age and walking speed on gait variability. Gait Posture. 2007; 27(4): 572-7.
  34. Hicheur H, Terekhov AV, Berthoz A. Intersegmental coordination during human locomotion: does planar covariation of elevation angles reflect central constraints? J Neurophysiol 2006; 96(3): 1406-19.

فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
دوره 7، شماره 2
تیر 1397
صفحه 18-29

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار