بررسی روایی و پایایی ابزار سنجش اعتماد عمومی به ارائه دهندگان خدمات سلامت

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استاد گروه علوم مدیریت و اقتصاد سلامت، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

2 استادیار گروه آمار و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

3 دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

چکیده

هدف:
کاهش سطح اعتماد در نظام سلامت می‌تواند منجر به پیامدهایی مانند اینکه بیماران به دنبال نظر ثانویه در مورد بیماری خود باشند و یا کاهش سطح قبول درمان توسط بیماران شود. با توجه به اهمیت اعتماد عمومی جامعه به نظام سلامت در پیشبرد مطلوب اهداف آن، مطالعه حاضر با هدف استانداردسازی پرسشنامه اعتماد عمومی به ارائه دهندگانخدمات سلامت انجام شد.
روش بررسی:
در مطالعه حاضر به بررسی روایی و پایایی ابزار سنجش میزان اعتماد عمومی پرداخته شد. این مطالعه از نوع تحلیلی و مقطعی در شش ماهه نخست سال 1397 در میان شهروندان شهر مشهد که از بیمارستان های دولتی خدمت دریافت کرده اند انجام شد. روایی این ابزار با مصاحبه با 20 نفر از متخصصان حوزه مدیریت سلامت، آموزش بهداشت، و اخلاق پزشکی با استفاده از دو روش « Lawshe» و « Waltz  و Bausell» انجام شد. برای تعیین پایایی تکمیل پرسشنامه توسط 50 نفر از شهروندان انجام گرفت و آلفای کرونباخ و ضریب همبستگی درون خوشه ای محاسبه گردید. با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 20 توصیف شاخص های آماری فراوانی و درصد فراوانی توصیف شد.
یافته ها:
در مرحله روایی براساس نظرات 20 متخصص از بین 36 سوال 3 سوال با  نسبت روایی محتوایی کمتر از 0/42 و ارتباط کمتر از 0/7 حذف شد. در 33 سوال باقیمانده شاخص روایی محتوا قابل قبول بود. سوالاتی که وضوح و سادگی کمی داشتند مورد بازبینی قرار گرفتند. ضریب آلفای کرونباخ و ضریب همبستگی درون خوشه ای برای کل پرسشنامه به ترتیب 0/83 و 0/81 بدست آمد. فقط 2 بعد سیاست های مراقبت از بیمار در سطح کلان و کیفیت همکاری میان ارائه دهندگان ضریب آلفای کرونباخ کمتر از 0/7 داشتند.
نتیجه گیری:
براساس یافته های این پژوهش، پرسشنامه اعتماد عمومی به مراقبت های سلامت از روایی و پایایی قابل قبولی برخوردار است. بنابراین سیاست گزاران و برنامه ریزان مراقبت های بهداشتی و درمانی می توانند برای اندازه گیری میزان اعتماد عمومی افراد به ارائه دهندگان مراقبت های سلامت به صورت دوره ای از آن استفاده کنند.

کلیدواژه‌ها

مراجع

  1. Ruscio K. Trust, Democracy, and Public Management: A Theoretical Argument. Journal of Public Administration Research & Theory 1996; 6(3): 78-86.
  2. Bourne P, Francis C, Kerr-Campbell M. Patient care: is interpersonal trust missing? . N Am J Med Sci 2010; 2(3): 126-133.
  3. Cunningham P. High medical cost burdens, patient trust, and perceived quality of care. J Gen Intern Med 2009; 24(3): 415-420.
  4. Gilbert T. Towards a politics of trust. Journal of Advanced Nursing  1998; 27: 1010-1016.
  5. Thorne SE, Robinson CA. Reciprocal trust in health care relationships. Journal of advanced nursing 1988; 13(6): 782-789.
  6. Thom DH, Hall MA, Pawlson LG. Measuring patients’ trust in physicians when assessing quality of care. Health affairs 2004; 23(4): 124-132.
  7. Van Der Schee E, Braun B, Calnan M, Schnee M. Public trust in health care: A comparison of Germany, The Netherlands, and England and Wales. Health Policy 2007; 81: 56-67.
  8. Anderson LA, Dedrick RF. Development of the Trust in Physician scale: a measure to assess interpersonal trust in patient-physician relationships. Psychological reports. 1990; 67(3_suppl): 1091-1100.
  9. Straten GF, Friele RD, Groenewegen PP. Public trust in Dutch health care. Social science & medicine 2002; 55(2): 227-234.
  10. Lawshe CH. A quantitative approach to content validity 1. Personnel psychology 1975; 28(4): 563-575.
  11. Polit DF, Beck CT, Owen SV. Is the CVI an acceptable indicator of content validity? Appraisa and recommendations. Research in nursing & health 2007; 30(4): 459-467.
  12. Squires A, Bruyneel L, Aiken LH, Van den Heede K, et al. Cross-cultural evaluation of the relevance of the HCAHPS survey in five European countries. International Journal for Quality in Health Care 2012; 24(5): 470-475.
  13. Calnan MW, Sanford E. Public trust in health care: the system or the doctor? BMJ Quality & Safety 2004; 13(2): 92-97.
  14. Van Der Schee E, Braun B, Calnan M, Schnee M, Groenewegen PP. Public trust in health care: a comparison of Germany, the Netherlands, and England and Wales. Health Policy 2007; 81(1): 56-67.
  15. Ozawa S, Sripad P. How do you measure trust in the health system? A systematic review of the literature. Social science & medicine 2013; 91: 10-14.
  16. Tabrizi J, Saadati M, Sadeghi Bazargani H, Abedi L, Alibabayee R. Iranian public trust in health services: evidence from Tabriz, Islamic Republic of Iran. EMHJ-Eastern Mediterranean Health Journal 2016; 22(10): 713-728.
  17. Hajavi A, Khoushgam M, Hatami M. A Comparative Study on regarding Rate of the Privacy Principles in legal Issues by WHO Manual at Teaching Hospitals of Iran, Tehran and Shahid Beheshti Medical Sciences Universities; 2008.p146
  18. Sadoughi F, Khoush Km, Siavash B. A comparative investigation of the access levels and confidentiality of medical document in iran and selected countries; 2007: 215
  19. Claerhout B, DeMoor G. Privacy protection for clinical and genomic data: The use of privacy-enhancing techniques in medicine. International Journal of Medical Informatics 2005; 74(4): 257-265.
  20. WHO. Measurement of trends and equity in coverage of health interventions in the context of universal health coverage. Meeting Report RFC, Bellagio; 2012: 167.
فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
دوره 9، شماره 1
فروردین 1399
صفحه 81-90

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار