مقایسه تغییرپذیری هماهنگی و عملکرد عضلانی اندام تحتانی در ورزشکاران با و بدون سندروم درد کشککی-رانی ‏حین دویدن

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی و تربیت بدنی، دانشگاه خوارزمی، تهران، ‏ایران

2 استاد گروه بیومکانیک ورزشی، دانشکده علوم ورزشی و تربیت بدنی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

چکیده

هدف:
سندروم درد کشککی-رانی (Patellofemoral Pain Syndrome: PFPS) یک آسیب شایع در دوندگان و افراد فعال محسوب می شود. هدف از این تحقیق بررسی تفاوت در تغییرپذیری هماهنگی و عملکرد عضلانی اندام تحتانی در ورزشکاران مبتلا به PFPS و ورزشکاران سالم حین دویدن بود.
روش بررسی:
در این تحقیق 18 ورزشکار مرد دچار PFPS و 18 ورزشکار مرد سالم شرکت کردند. رکوردگیری با کمک 6 حسگر واحد اندازه‌گیری لختی ( Inertial Measurement Unit: IMU) که بر روی ران‌، ساق و پای دو طرف و همچنین الکترودهای سطحی که بر روی عضلات پهن‌ داخلی، پهن خارجی و سرینی میانی قرار گرفته بودند انجام شد. تغییرپذیری هماهنگی و فعالیت الکتریکی اندام تحتانی هر شرکت کننده حین دویدن با سرعت خودانتخابی به مدت 21 دقیقه روی تردمیل در ابتدای تست حین فاز استقرار و نوسان و در انتهای تست فقط حین فاز استقرار مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون t مستقل استفاده شد (0/05≥p).
یافته ها:
تغییرپذیری هماهنگی ساجیتال ران-ساجیتال ساق ، ساجیتال ران-عرضی ساق، عرضی ران-عرضی ساق، فرونتال ران-عرضی ساق، ساجیتال ساق-عرضی پا و عرضی ساق- ساجیتال پا در گروه PFPS نسبت به گروه سالم حین فاز استقرار (0/05≥p) و ساجیتال ساق-عرضی پا حین فاز نوسان (0/001=p) کمتر بود. زمان فعالیت عضلات پهن داخلی و سرینی میانی گروه PFPS نشان داد این عضلات نسبت به گروه سالم دیرتر فعال شدند (p=0/005 و p=0/002) و برای مدت طولانی تری (p=0/007 و  p=0/001) با فعالیت کمتر فعال باقی ماندند (0/001=p).
نتیجه گیری:
با توجه به پژوهش دریافتیم که ضعف عملکرد عضلات پهن داخلی و سرینی میانی  می‌تواند یکی از دلایل کاهش تغییرپذیری هماهنگی در اندام تحتانی باشد.

کلیدواژه‌ها