تاثیر هشت هفته تمرینات کنترل حرکتی و رهاسازی میوفاشیال بر استقامت عضلانی ناحیه مرکزی بدن افراد مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دکترای تخصصی آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه تهران، پردیس بین الملی کیش، ایران

2 استاد گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

3 استاد گروه آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

چکیده

هدف:
کمردرد یک مشکل بهداشتی عمده در سراسر جهان است که جامعه امروز درگیر آن می باشد که باعث بدتر شدن وضعیت عملکردی، کیفیت زندگی و زندگی اجتماعی می شود. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات کنترل حرکتی و رهاسازی میوفاشیال بر استقامت عضلانی ناحیه مرکزی بدن در افراد مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی بود.
روش بررسی:
مطالعه حاضر از نوع شبه تجربی می باشد در این مطالعه تعداد 16 مرد مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی با تشخیص پزشک جراح مغز و اعصاب، به روش هدفمند و در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی و مساوی در دو گروه مداخله(سن 6/1±30/2 سال، شاخص توده بدنی 3/7±23/7 کیلوگرم بر متر مربع) و کنترل (سن 4/8±26/2 سال، شاخص توده بدنی 5/4±25/6 کیلوگرم بر متر مربع) قرار گرفتند. نمونه های گروه مداخله به مدت زمان هشت هفته، هفته ای 3 جلسه به انجام تمرینات کنترل حرکتی و رهاسازی میوفاشیال و گروه کنترل در همین مدت زمان به انجام تمرینات کنترل حرکتی مشابه گروه مداخله پرداختند. استقامت عضلات فلکشن تنه (آزمون مک گیل) و عضلات اکستنشن تنه (بیرینگ سورنسن) آزمودنی ها قبل و بعد از هشت هفته تمرین مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش آنالیز واریانس با اندازه های تکراری در سطح خطای پنج درصد و با استفاده از نسخه ی 26 نرم افزار SPSS انجام شد.
یافته ها:
تمرینات کنترل حرکتی با و بدون رهاسازی میوفاشیال باعث ایجاد افزایش معنادار در مقدار استقامت عضلانی (آزمون مک گیل و بیرینگ سورنسن)، بعد از تمرین نسبت به قبل تمرین بوده است (0/001>p). استقامت عضلانی (آزمون مک گیل و بیرینگ سورنسن) بین دو گروه کنترل و تجربی تفاوت معنادار نداشت (0/05<p). همچنین تغییرات استقامت عضلانی در قبل و بعد تمرین بین دو گروه کنترل و تجربی تفاوت معناداری مشاهده نگردید (0/05<p).
نتیجه گیری:
با توجه به یافته های پژوهش حاضر، می توان نتیجه گرفت تمرینات کنترل حرکتی با و بدون رهاسازی میوفاشیال می تواند موجب بهبود استقامت عضلانی ناحیه مرکزی بدن در افراد مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی گردد هرچند تاثیر تمرینات کنترل حرکتی و رهاسازی میوفاشیال بر استقامت عضلانی ناحیه مرکزی بدن بیشتر از تمرینات کنترل حرکتی به تنهایی بود ولی میزان این تاثیر معنادار نبود. بنابراین، به نظر می رسد که هر دو پروتکل تمرینی بتوانند به عنوان یک روش مفید برای توانبخشی افراد مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی استفاده شوند.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار