هدف: زبان در طول زندگی انسان برای برقراری تعاملات اجتماعی اهمیت زیادی دارد و آسیبشناسان گفتار و زبان نیز در حفظ و ارتقای گفتار و زبان در افراد نقش مهمی دارند. در دوران بزرگسالی، با افزایش سن خصوصا در دورانسالمندی اغلب تغییراتی در عملکرد شناختی به وجود می‌آید. این تغییرات بر روی توانمندیهای درکی و بیانی زبان تاثیر می‌گذارد. بنابراین از آنجا که با آگاهی از تغییرات ویژگیهای گفتمان در سنین مختلف زندگی می‌توان به بهبود گفتمان و ارتباط در سالمندی کمک کرد، مطالعه زبان در سنین مختلف بزرگسالی امری ضروری به نظر می رسد. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعهی توصیفی- تحلیلی و از نوع مقطعی است. در این مطالعه گفتمان روایتی 91 فرد بزرگسال در دامنه سنی 19 تا 74 سال که به چهار گروه سنی تقسیم شده بودند، مورد بررسی قرارگرفت. ابتدا هر فرد فرم رضایتنامه شرکت در پژوهش و فرم اطلاعات فردی را پر کرد. سپس ارزیابی شناختی با استفاده از آزمون غربالگری (Mini-Mental State Examination ;MMSE) و در نهایت، ارزیابی توانایی های گفتمان روایتی با استفاده از آزمایه ارزیابی گفتمان روایتی فارسی انجام شد. به منظور بررسی نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف استفاده استفاده‌گردید و پس از تایید نرمال بودن داده‌ها در مورد ابزار انسجام، برای مقایسه این متغیر در گفتمان روایتی در گروههای مختلف سنی از آزمون ANOVA و برایی متغیر پیوستگی که توزیع آن نرمال نبود از آزمون Kruskal-Wallis استفاده شد. تحلیلها با استفاده از نرم‌افزار SPSS انجام گردید. یافته ها: بین گروه سالمند و هر یک از سه گروه دیگر از لحاظ دو متغیر انسجام و پیوستگی تفاوت معنادار آماری وجود دارد (0/01>p). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان‌دهنده اینست که تواناییهای مربوط به گفتمان تحت تاثیر سن و خصوصا سالمندی قرار می‌گیرند. به همین دلیل نیاز است تا آسیبشناسان گفتار و زبان توجه به نیازهای زبانی و نیازهای شناختی زیربنایی آنها را در برنامههای بالینی خود جای دهند.
Marini A, Boewe A, Caltagirone C, Carlomagno S. Age-related differences in the production of textual descriptions. Journal of Psycholinguistic Research 2005; 34(5): 439-63.
Riegel KF, Riegel RM. Changes in associative behavior during later years of life: A cross-sectional analysis. Human Development 1964; 7(1): 1-32.
Justice LM, Bowles R, Pence K, Gosse C. A scalable tool for assessing children's language abilities within a narrative context: The NAP (Narrative Assessment Protocol). Early Childhood Research Quarterly 2010; 25(2): 218-34.
Ball MJ, Perkins MR, Müller N, Howard S. The handbook of clinical linguistics: Blackwell Pub; 2008.
Lê K, Mozeiko J, Coelho C. Discourse analyses: Characterizing cognitive-communication disorders following TBI. The ASHA Leader Retrieved February 2011; 19: 2015.
Cannizzaro MS, Coelho CA. Analysis of narrative discourse structure as an ecologically relevant measure of executive function in adults. Journal of psycholinguistic research 2013; 42(6): 527-49.
Capilouto GJ, Wright HH, Maddy KM. Microlinguistic processes that contribute to the ability to relay main events: influence of age. Aging, Neuropsychology, and Cognition 2016; 23(4): 445-63.
Marini A, Andreetta S, del Tin S, Carlomagno S. A multi-level approach to the analysis of narrative language in aphasia. Aphasiology 2011; 25(11): 1372-92.
Enos T. Encyclopedia of rhetoric and composition: Communication from ancient times to the information age: Routledge; 2011.
Au R, Joung P, Nicholas M, Obler LK, et al. Naming ability across the adult life span. Aging, Neuropsychology, and Cognition 1995; 2(4): 300-11.
Evans DA, Beckett LA, Albert MS, Hebert LE, et al. Level of education and change in cognitive function in a community population of older persons. Annals of epidemiology 1993; 3(1): 71-7.
Capilouto G, Wright HH, Wagovich SA. CIU and main event analyses of the structured discourse of older and younger adults. Journal of Communication Disorders 2005; 38 (6), 431-444
Wright HH, Capilouto G, Wagovich S, Cranfill T, Davis J. Development and reliability of a quantitative measure of adults' narratives. Aphasiology 2005; 19(3-5): 263-73.
American Speech-Language-Hearing Association; 1988.
Ansari NN, Naghdi S, Hasson S, Valizadeh L, Jalaie S. Validation of a Mini-Mental State Examination (MMSE) for the Persian population: a pilot study. Applied neuropsychology 2010; 17(3): 190-5.
Ghayoumi Anaraki Z, Marini A, Yadegari F, Mahmoodi Bakhtiari B, et al. Narrative Discourse Impairments in Persian-Speaking Persons with Traumatic Brain Injury: A Pilot Study. Folia Phoniatrica et Logopaedica 2015; 66(6): 273-9.
Halliday M. & Hasan, R. Cohesion in English. London: Longman Group Limited 1976; 1: 976.
Coelho CA, Management of discourse deficits following traumatic brain injury: Progress, caveats, and needs. Seminars in Speech and Language; Thieme Medical Publishers 2007; 28(2),122-135 .
Halliday MAK, Hasan R. Cohesion in English: Routledge; 1976.
Marini A, Galetto V, Zampieri E, Vorano L, et al. Narrative language in traumatic brain injury. Neuropsychologia 2011; 49(10): 2904-10.
Goral M. First-language decline in healthy aging: Implications for attrition in bilingualism. Journal of Neurolinguistics 2004; 17(1): 31-52.
Carpenter PA, Miyake A, Just MA. Working memory constraints in comprehension: Evidence from individual differences, aphasia, and aging. Handbook of psycholinguistics 1994: 1075-122
.Glosser G, Deser T. A comparison of changes in macrolinguistic and microlinguistic aspects of discourse production in normal aging. Journal of Gerontology 1992; 47(4): P266-P72.
Ehrlich JS, Obler LK, Clark L. Ideational and semantic contributions to narrative production in adults with dementia of the Alzheimer's type. Journal of Communication Disorders 1997; 30(2): 79-99.
Schneider BA, Daneman M, Murphy DR, See SK. Listening to discourse in distracting settings: the effects of aging. Psychology and aging 2000; 15(1): 110.
Schneider BA, Daneman M, Pichora-Fuller MK. Listening in aging adults: from discourse comprehension to psychoacoustics. Canadian Journal of Experimental Psychology/Revue canadienne de psychologie expérimentale 2002; 56(3): 139.
)