مدیریت آسیب های ورزشی کاربران باشگاه های بدنسازی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد مدیریت کسب و کار گرایش بازاریابی، دانشکده مدیریت و حسابداری، پردیس فارابی دانشگاه تهران، تهران، ایران

2 استادیار مدیریت بازرگانی، دانشکده مدیریت و حسابداری، پردیس فارابی دانشگاه تهران. تهران، ایران

3 استادیار مدیریت ورزشی دانشکده مدیریت و حسابداری، پردیس فارابی دانشگاه تهران. تهران، ایران

4 دانشجوی دکترای تخصصی آسیب شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، پردیس بین المللی کیش، دانشگاه تهران، کیش، ایران

چکیده

هدف:
با عنایت به اهمیت و تاثیر فعالیت های بدنی بر سیستم های مختلف بدنی، خوشبختانه روز به روز تعداد افراد استفاده- کننده از باشگاه های بدنسازی نیز افزوده می شود. توام با این افزایش متاسفانه تعداد آسیب های بدنی نیز افزایش می یابد که اطلاعات دقیقی در این خصوص موجود نمی باشد، لذا هدف این تحقیق تعیین آسیب های بدنی متداول در بین کاربران باشگاه ها جهت تدوین یک برنامه مدیریتی استراتژیک پیشگیری از آسیب ها بود. 
روش بررسی:
جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه اعضای باشگاه پالادیوم در اصفهان بود (6800) که از این میان تعداد 364 عضو به صورت داوطلبانه در این تحقیق مشارکت نمودند. اطلاعات مربوط به آسیب های ورزشی نمونه ها توسط فرم گزارش آسیب جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها در سطح آمار توصیفی (تعداد و درصد) انجام شد.
یافته ها:
نتایج تحقیق حاضر نشان داد که حرکات چرخشی، پیچشی و حرکات غیر طبیعی منجر به 36/8% از آسیب ها شدند و به دنبال آن افتادن وزنه ها و وسایل باشگاه بر روی بدن 21/5%، افتادن در حین انجام فعالیت در کلاس های گروهی 10/9%، فرود یا چرخش بد در حین تمرین 10/4% از آسیب ها را منجر شدند. حدود 45/1% از آسیب ها در حین اجرای تمرینات با وزنه رخ داد و به دنبال آن 17/3% در کلاس های گروهی (ایروبیک)، 9/9 % در هنگام استفاده از تردمیل اتفاق افتاد. در خصوص نوع آسیب ها، آسیب های ناحیه زانو و درد در زانو و سندرم کشککی رانی بیشترین تعداد را به خود اختصاص دادند (19/7%) و به دنبال آن درد ناحیه قدامی ساق پا و از جمله شین اسپلینت (Shin Splints) (%18/6)، درد ناحیه مچ دست و پیچیدگی مچ دست و استرین تاندون های مچ دست (17/8%)، بیشترین آسیب ها را به خود اختصاص دادند. در کاربران باشگاه بدنسازی اندام تحتانی (43/5%)، متداول ترین ناحیه آناتومیکی آسیب دیده و به دنبال آن اندام فوقانی (34/7%)، ستون فقرات (15/3%) و سر و گردن (6/5%) بودند.
نتیجه گیری:
از یافته های تحقیق حاضر می توان نتیجه گیری کرد که متاسفانه تعداد آسیب ها در کاربران باشگاه های بدنسازی بسیار بالاست لذا بایستی از این اطلاعات برای تدوین یک برنامه منظم پیشگیری از آسیب ها استفاده نمود تا بتوان با مدیریت صحیح پیشگیری سطح عملکرد و سلامتی اعضا  را به حداکثر  رساند.

کلیدواژه‌ها

مراجع

  1. Bull F, Bauman A, Bellew B, Brown W. Getting Australia active II: an update of evidence on physical activity for health. Melbourne, Australia: National Public Health Partnership. 2004. http://www. health.vic.gov.au/ archive/ archive2014/nphp/publications/documents/gaa_2_body_ver1.pdf . Accessed 30 Aug 2012.
  2. Andrew N, Wolfe R, Cameron P, Richardson M, et al. The impact of sport and active recreation injuries on physical activity levels at 12 months post-injury. Scand J Med Sci Sports 2014; 24 (2): 377-385.
  3. Gray SE, Finch CF. Epidemiology of hospital-treated injuries sustained by fitness participants. Res Q Exerc Sport 2015; 86 (1): 81-87.
  4. Thompson SH, Case AJ, Sargent RG. Factors influencing performance-related injuries among group exercise instructors. WSPAJ 2001; 10(2): 125-142.
  5. Hayes GW. Injuries arising from aerobic fitness classes. Can Fam Physician 1985; 31: 1517-1520.
  6. Quatman CE, Myer GD, Khoury J, Wall EJ, et al. Sex differences in “weightlifting” injuries presenting to united states emergency rooms. J Strength Cond Res 2009; 23(7): 2061-2067.
  7. Salmon J, Garnham A, Finch C. In step with aerobic dance prevention – a review of the literature. Research report no. 20001. School of Health Sciences, Faculty of Health and Behavioral Sciences, Burwood: Deakin University. 2000 It is a book/report published by Deakin University (Burwood campus).
  8. Garrick JG, Gillien DM, Whiteside P. The epidemiology of aerobic dance injuries. Am J Sports Med 1986; 14(1): 67-72.
  9. Jones CS, Christensen C, Young M. Weight training injury trends: a 20-year survey. Phys Sportsmed 2000; 28 (7): 61-72.
  10. Kerr ZY, Collins CL, Comstock RD. Epidemiology of weight training-related injuries presenting to United States emergency departments, 1990 to 2007. Am J Sports Med 2010; 38(4): 765-771.
  11. Hooper DR, Szivak TK, Comstock BA, Dunn-Lewis C, et al. Effects of fatigue from resistance training on barbell back squat biomechanics. J Strength Cond Res 2014; 28 (4): 1127-1134.
  12. Taimela S, Kujala U, Osterman K. Intrinsic risk factors and athletic injuries. Sports Med 1990; 9(4): 205–2015.
  13. Flynn RK, Pedersen CL, Birmingham TB, Kirkley A, et al. The familial predisposition toward tearing the anterior cruciate ligament: a case control study. Am J Sports Med 2005; 33 (1): 23-28.
  14. Dietrich J, Eickhoff-Shemek J, Finch CF, Keyzer P, et al. The Australianfitness industry risk management manual. 20014. http://www.fitnessrisk management.com.au/pdf/The-Australian-Fitness Industry-Risk-Management Manual. pdf. Accessed 10 Dec 2014.
  15. Gray SE, Finch CF. The causes of injuries sustained at fitness facilities presenting to Victorian emergency departments identifying the main culprits. Injury 2015; 2(1): 6.
  16. McClure R, Stevenson M, McEvoy S. The scientific basis of injury prevention and control. Melbourne: IP Communications. 2004.
فصلنامه علمی- پژوهشی علوم پیراپزشکی وتوانبخشی
دوره 11، شماره 2
شهریور 1401
صفحه 49-55

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار